| Na widok przechwytującego Rina przez Dorjeena nogi Daichiego zmiękły. Może nie na tyle, żeby padł na kolana, ale po prostu stanął w miejscu. Tak się bał, a nic się złego nie stało. Przynajmniej dopóki Hitomi się nie znalazła.
- Dobry, a który Awatar? - Rin bardzo ograniczył powitanie na rzecz pytania. - Cześć, Tato - chłopiec uśmiechnął się przymilnie jak przystało na dziecko złapane na gorącym uczynku, a kalkulujące się wykaraska - mieszanina skruchy z próbą wypadnięcia na jak najbardziej uroczego. Najmłodszy Kaburagi lubił szukać przygód czy "Szacunku na Dzielnicy", więc wpadanie w kłopoty było jego specjalnością. Ceną za to było wprawianie się w takich minkach. W sumie od kiedy odeszła Lan Chi, to przestał szukać przygód, wręcz próbował jak najmniej rzucać się w oczy. Czy dzisiejszą sytuację należy nazywać "postępem"?
Kaburagi westchnął:
- Rin, ty się nauczyć lądować zanim zaczniesz wzbijać się na całej petardzie...
-Najpierw trzeba się wzbić, żeby lądować... - wymamrotał Rin.
- To chociaż zacznij na mniejszych skokach. Dobry przechwyt, Dorjeen - klepnął w ramię Tkacza, który wyglądał na mocno roztrzęsionego.
Nie ma co na faceta krzyczeć. Rin dostatecznie napędził mu strachu. Aspiranta Kaburagiego zastanawiało, czy Dorjeen miał pojęcie o opiece nad dziećmi. Dorastał w Świątyni Powietrza, więc chyba miał tam z nimi sporą styczność. Może jednak nie? Trzeba by go dopytać.
Większym problemem pozostawała Hitomi, która nie chciała się odczepić. Na razie nic im nie zrobiła, ale Tkacz Ziemi miał wrażenie, że to była tylko kwestia tego "na razie". Lekkim ruchem dłoni nakierował syna za sobą. Instynkt czy może szkolenie Zhengów nakazywało przybrać postawę defensywną poprzez ciało i aurę dookoła.
__________________
You are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think. Kubuś Puchatek aka Winnie the Pooh |