- Sir? My… negocjacje… - zapytała Dasza patrząc kątem oka na Graugra próbującego sobie grzebać między zębami zdecydowanie zbyt wielką gałęzią jakby to miałą być wykołączka
- Tak. W ogryńskim stylu.
- Znaczy, sir… aby nie było nieporozumień… negocjacje poprzez obietnicę niepohamowanej agresji?
- Dokładnie.
- Tajest, sir! - odkrzyknęła ucieszona Dasza. To to ona rozumiała i w tym Graugr rzeczywiście mógł się spisać.
- Więc… bardzo chcielibyśmy z wami się dogadać, aby nie
musieć wam spuścić bęcków, że orkom się zrobi przykro gdy was znajdą…
Autochtoni spojrzeli po sobie zadziwieni przez dwa oddechy. Spodziewali się wiele na tych negocjacjach, ale przejścia do gróźb? Lider już otworzył usta aby agresywnie odpowiedzieć, gdy Graugr, stojący ledwie dwa kroki za Daszą, bawiący się stalowym prętem właśnie go zgiął w zawijasa… jakby był z jakiejś gumy. Kilku lokalsów z tyłu nerwowo przełknęło ślinę
- Myślicie… że uda się nas wam zastraszyć?
- To nie jest zastraszenie - oburzyła się Dasza - to jest klasyczna taktyka marchewki i kija. Gdybyśmy próbowali was zastraszyć… - kobieta strzeliła palcami w powietrzu, na co ogryn upuścił stalowy pręt i łatwo pochylając się daleko nad Daszę ryknął z mocą szarżującej nosorożca i podobnym mu oddechem, a odłamki śliny z pewnością trafiały nawet tych z tyłu. Wszyscy odruchowo się zasłonili i wszyscy, gdy ryk umilkł, zdawali sobie już jednoznacznie sprawę kto dominuje w tej rozmowie.
- Dasz mówi, wy słucha! Ona modra! - warknął Grugr