Garść moich przemyśleń, niekoniecznie muszą być zborne i super dokładnie przemyślane. Ale na więcej nie mam czasu
1) Być może gracze oczekują czegoś innego. Ty dajesz dużo, ale zupełnie nie to, czego oni potrzebują. To się zdarza tak samo na żywo. Wtedy możesz albo poszukać innych graczy, albo zrozumieć tych co masz i się do nich dostosować.
2) Osobiście nie mam w głowie całej otoczki systemowej - jak zaczynałem grać, to mieliśmy jeden podręcznik główny do 1ed młotka na całą grupę i to było wszystko. Całą resztę MG wymyślał, a myśmy poznawali. Nie było mnóstwa nawiązań, smaczków, dokładnego odwzorowywania krain/zachowań/nacji itd. itp. I dobrze się z tym bawiliśmy. I nadal przedkładam zabawę nad to, czy MG/gracze wiedzą kto rządzi w jakim mieście, gdzie są kopalnie jakiego kruszcu, a kto ile lat temu z kim walczył.
3) Czasem MG bardzo się stara, a jako gracz czuję się tak, jakbym nie miał co robić i co napisać. I wtedy się nie klei. Powody są różne. Np. MG zatrzymuje akcję, by dać nam czas na podjęcie decyzji. A w moim odczuciu w tym konkretnym momencie zatrzymania akcji po prostu nie ma żadnej decyzji do podjęcia. Albo MG trzyma się klimatu scenariusza, a nie bierze pod uwagę specyfiki odgrywanej przeze mnie postaci. Jeżeli gram tchórzem, to nie rzucę się w heroicznej próbie ratowania świata głową naprzód (na ogół). Z drugiej strony, jeżeli jestem zabójcą trolli, to nie będę przekradał się cichaczem, by zadać cios w plecy. W pierwszym wypadku ucieknę (i zrujnuję scenariusz), w drugim zaszarżuję z krzykiem (i zrujnuję scenariusz). Długo by pisać.
4) PBF jest trochę formą gry dla ludzi, którzy nie mają czasu (by zagrać na żywo). A skoro tego czasu nie mają, to ich odpisy też są takie napisane z braku czasu.
5) Gracze i MG biorą na siebie zbyt dużo sesji i potem odpisują po łebkach.