Ranghar

Riva wystrzeliła z kuszy trafiając gigantyczną muchę bełtem w policzek.
Yoshiko nasłuchiwała kolejnego ataku i zamachnęła się kataną, gdy usłyszała zbliżający się ku niej hałas. Jednak zbytnio się pośpieszyła i spudłowała.
Hargar zamachnął się dwoma kukri, ale także nie zdążył trafić przeciwnika.
Anevia uzbrojona przez Hargara w dodatkową amunicję wystrzeliła dwie szybkie strzały trafiając w podbrzusze przelatującej muchy, którą zestrzeliła z powietrza tuż przed atakiem wymiocinami na głowy dwójki towarzyszy. Użyty przez zwiadowczynię krótki łuk wyglądał przez swój rozmiar na niepozorny, ale bogate zdobienia i rzadkie materiały, wyglądały na sprzęt z najwyższej rzemieślniczej półki krzyżowców.

Zdobyto 400 xp

W komnacie przy południowym murze znajduje się duża kamienna ława. Na końcu wschodniej ściany wisi przymontowana do ściany ozdobna misa z wodą. Hargar zidentyfikował świętą wodę i wyliczył ze starczy jej na dwa flakoniki. Na północy znajdują się kamienne drzwi z wyrytym symbolem młota mogące prowadzić do ołtarza świątyni.

Anevia rozejrzała się po przedsionku, zawiesiła wzrok dłużej na symbolu młota na drzwiach i spochmurniała.
- Ahh, noga mnie boli, musiałam ją nadwyrężyć mocniej przy ataku. Muszę odpocząć. – Kobieta pokuśtykała do ławy i rozsiadła się na niej.
- Spowalniasz nas dziewczyno, już niewidomi lepiej dają sobie radę od ciebie. – wymamrotał Horgus Gwerm. – Może powinniśmy podzielić się na dwie grupy, aby bardziej sprawni mogli szybciej dotrzeć na powierzchnię.
- Oh, bogate, wręcz przednie słowa. Szczególnie, że pochodzą z ust człowieka, który boi się przyznać do własnej wiary, który nie jest w najdrobniejszym stopniu poruszony taką świątynią, który wstydzi się własnej wiary tak, jakby czcił demony! – kobieta eksplodowała emocjami.
Horgus zmieszał się nieco, nie spodziewał się takiej odpowiedzi. - Odezwała się święta, żyjąca w związku ze złodziejką! – mężczyzna odszczekał się na wcześniejszą uwagę.

Anevia przygryzła wargi, wpadając w czarną otchłań gniewu. Jej oczy zwęziły się patrząc na arystokratę, hamując w ustach o jedno słowo za dużo.
Horgus założył obie ręce na piersi wpatrując się gniewie w kobietę, jego postawa wskazuje na to, że nie zakończył jeszcze rosnącego sporu.