[Pathfinder] Gniew Sprawiedliwych - Strona 4

Mag · 06-09-2021, 11:02

- Yoshiko może mieć rację - zgodziła się slasherka. - Albo wąż próbował udziabać kogoś innego nieszczęśnika co tu wpadł razem z nami, kto mniej miał wprawy we władaniu ostrzem i ją tylko pokaleczył - rzuciła jeszcze własną sugestię.

Na wszelki wypadek Riva skupiła się bardziej na próbie znalezienia śladów czegoś co mogło przejść tędy przed nimi, by nic ich nie zaskoczyło.

Ranghar · 06-09-2021, 19:00

Hargar zamachnął się dwoma ostrzami na żmije, która zrobiła szybki unik w bok.
Reevellien doskoczyła do gada ze swoimi ostrzami. Pierwsze chybiło, ale śliniące się drugie ostrze trafiło w cel przecinając w połowie bok gada. Pokryte jego krwią zaczęło ponownie zmieniać się. Rękojeść obrosła drobną białą łuską, a kolor ostrza przeszedł ze zgniłej zieleni w jaśniejszy, bardziej chory odcień. Ostrze zaczęło się ślinić na zielono emitując jeszcze bardziej śmierdzący zapach. [niezidentyfikowane].
Yoshiko także skoczyła z ostrzem w ręku, które wycięło płat łusek, skóry i mięsa z boku żmii. Katana pokryta krwią gada także zmieniła się. Podobnie jak u slayerki rękojeść obrosła białymi łuskami, kolor ostrza nie zmienił się, ale przy samej krawędzi nabył jasno zielonego odcieniu [niezidentyfikowane].

Dotkliwie pocięta żmija zasyczała złowrogo, zignorwała krasnoluda i rzuciła się na Reevellien. Jednak dziewczyna w porę odskoczyła w tył i zaatakowała ponownie ostrzami. Pierwsze ostrze wbiło się prosto w oko węża rozrywając połowę głowy. Rękojeść kolejnego miecza slayerki obrosła białymi łuskami, a na jego głowni pojawił się rubin z czarnym onyksem w środku w kształcie oka żmii [niezidentyfikowany].

Drużyna zdobyła 400xp

Po kilku chwilach na złapanie oddechu grupa ruszyła wijącym się tunelem na wschód. Podróż z rannymi zajęła 30 minut z przeciskaniem się pomiędzy węższymi partiami tunelu. W końcu tunel przeszedł w większą jaskinie rozświetloną słabym zielonym światłem wydobywającym się z grzybów i większej porastającej ściany grzybni. Po środku wysokiej na 9 metrów jaskini widniała 6 metrowa budowla przypominająca bunkier, bez okien i popękanych ścian. Na fasadzie wyrzeźbiony został symbol młota.

Jedynie Hargar rozpoznał na budynku symbol Toraga.

Drzwi wejściowe były z kamienia, wyglądały na solidne i ciężkie. Przy próbie ich otworzenia nie obędzie się bez pokazu siły ze strony jednego śmiałka lub zawstydzenia przy próbie otworzenia drzwi przez kilka osób naraz.

Plomiennoluski · 07-09-2021, 00:43

Krasnolud zdawał się mieć problemy z trafieniem w zwinne zwierzę, nie miało to na szczęście większego znaczenia, bo towarzyszące mu kobiety dokończy1ły temat. Chociaż ich bronie ponownie zostały odmienione. Po cichu zastanawiał się, co się mogło z nimi teraz stać. Czy zmiany mogłyby być również negatywne?

Rozmyślania kapłana zostały przerwane znalezieniem nienaruszonej struktury. Na chwilę przystanąl zdumiony, fala wspomnień z obrządków, jakim się oddawał za młodu, jak i kilku wykładów jakich słuchał na temat jednego z boskich sojuszników Ioemade. – To budynek poświęcony Toragowi. – Powiedział jakby samo to miało powiedzieć wszystko pozostałym. Przez chwilę zastanowił się, jak daleko odprowadził ich tunel, skoro na budynku nie było żadnych śladów zniszczeń. Nie zaprzątało to jednak jego umysłu zbyt długo. Podszedł do drzi i naprężył się, starając się je otworzyć. W duchu szeptał modlitwę do swej boskiej patronki. Mając nadzieję, że starczy mu sił, by zmierzyć się z kamiennym kunsztem krasnoludów.

Alex Tyler · 07-09-2021, 23:47

Jak się okazało, nie było czasu na kontynuowanie pogawędki, ponieważ Hargar chybił żmiję. Pojąwszy to Yoshiko skoczyła do przodu, by wesprzeć go i Reevellien w walce. I ostatecznie udało im się wspólnie powalić gada. Minkaika po starciu jeszcze zbadała swoje i towarzyszki ostrza próbując wyczuć wplecioną w nie właśnie magię. Skropione posoką zwierzęcia bronie nabrały bowiem w niespodziewany sposób nowych właściwości.

Po dotarciu do jaskini żółtoskóra kobieta wsłuchała się w echo stukotu własnej laski i wczuła ruch powietrza, dzięki czemu wykryła budowlę stojącą w środku groty. Kiedy krasnolud zidentyfikował znajdujący się na niej symbol, nie powiedziała nic. Nie znała bogów dalekiego zachodu, tym bardziej nieludzkich. Nie wspomogła też brodacza przy wyważaniu drzwi, bowiem nie znała żadnego zaklęcia, którym mogłaby mu ułatwić zadanie. A będąc słabowitą i drobną dziewką, z pewnością nie nadawała się do wyważania czy podnoszenia czegokolwiek. Mogła więc jedynie modlić się do Shizuru, by wojennemu kapłanowi się powiodło.

Mag · 08-09-2021, 13:21

- Wybacz, błędnie założyłam, że sobie poradzisz sam - wytłumaczyła się ze swojego zachowania młoda slasherka. Skrzywiła się, po raz kolejny w niedługim przecież czasie, widząc co się dzieje z jej bronią.

- Magia musi tu wariować skoro takie rzeczy się dzieją - skomentowała bezradnie. Tym razem już nie obawiała się zniszczenia orężu.

Po znalezieniu się przed wrotami do budynku postawionemu ku czci komuś tam, bo rozglądając się nie zapamiętała tego co powiedział kransolud, postanowiła nie być bierna. Schowała miecze i stanęła u boku Hargara, by pomóc mu pchać drzwi.

- Ale jesteś pewien, że te wrota nie otwierają się do zewnątrz? - zapytała go.

Ranghar · 09-09-2021, 18:11

Yoshiko medytowała nad zmianami, które zaszły w broni. Identyfikowała nową wyczuwalną magię w ostrzach leżących przed nią.

Pierwsze ostrze Reevellien zyskało nazwę - Wężowe oko zyskując 1 ładunek na dzień widzenia w słabym świetle przez 1 godzinę.

Drugi miecz, Ostrze larwy zyskało truciznę zadającą 1 punkt obrażeń (save fort DC 13).

Katana zyskała nazwę Kieł żmii, a wraz z nią zyskała truciznę zadającą 1 punkt obrażeń (save fort DC 13)

Krasnolud położył dłonie na wielkich, ciężkich drzwiach z kamienia i pchnął je z całych sił. Drzwi ugięły się minimalnie, ale zaraz wróciły do dawnej pozycji. Nie było już wątpliwości, że to solidna krasnoludzka robota. Druga próba otworzenia drzwi z pomocą już Reevellien wypadła trochę lepiej rozchylając drzwi na centymetr lub dwa, zastałe zawisały zazgrzytały. Drzwi jednak ponownie stawiły opór odpychając dwójkę napastników zamykając się na powrót.
- Na litość Iomedae, ile ludzi musi pchnąć jedne drzwi by wejść do środka. – poirytowany Horgus dołączył do trzeciej próby otworzenia drzwi.
Drzwi powoli z wielkim oporem i niechęcią poddawały się wspólnej sile trójki, zawiasy zgrzytały, a pył i kurz strzelał z nich na podłogę. W końcu uchyliły się na tyle, aby pozwolić wam wejść pojedynczo bokiem z wciągniętymi brzuchami.
- Żebym musiał harować jak podrzędny lokaj. – mamrotał wzburzony arystokrata ocierając pot z czoła.

Yoshiko nagle usłyszała bzyczenie dochodzące z powietrza i instynktownie odskoczyła w tył. Coś próbowało ją ugryźć, ale zdołało jedynie poszarpać jej i tak już nadwyrężone kimono. Gdy reszta drużyny usłyszała hałas zobaczyła gigantyczną, większą od ludzi muchę z grubymi, obrzydliwymi, sporadycznie rozsianymi włosami na spuchniętym zielonkawo żółtym cielsku. Mucha wzleciała w powietrze, okrążyła maguskę i szykowała się do ponownego ataku.

Reevellien przypatrując się napastnikowi zdołała porównać go z poprzednimi przeciwnikami. Larwy, z którym walczyli wcześniej musiały należeć do tego samego gatunku.

Alex Tyler · 09-09-2021, 22:46

Na szczęście Minkaice udało się zidentyfikować świeżo zaklętą w orężu magię. Potem poczęła się zastanawiać, czy dalsze starcia nie zaowocują nowymi właściwościami dla oręża. Zdawało się to wysoce prawdopodobne, bowiem tutejsze otoczenie było w znaczącym stopniu przesycone magią. I tylko bogowie mogli wiedzieć, co czeka dalej. Jak dotychczas trzecie oko Yoshiko było zasnute mgłą w podobnym stopniu, co dwa materialne.

Wysiłki tymczasowych towarzyszy kensaiki w końcu zaowocowały nieznacznym uchyleniem krasnoludzkich drzwi. Kobieta ze szczerym uznaniem pomyślała o rasie krępych brodaczy, którzy posiadali tak wprawnych rzemieślników. Wkrótce potem przecisnęła się przez nieznaczną szparę. I dzięki drobnej budowie sprawiło jej to najmniej problemu z całej grupy. W środku jednak z miejsca spotkała ją przykra niespodzianka. Została napadnięta z zaskoczenia przez jakąś bzyczącą istotę. Na szczęście zdołała uniknąć podstępnego ataku i od razu wyszarpnąć swój magicznie zatruty miecz, by podjąć walkę z wrażym owadzim napastnikiem.

Plomiennoluski · 10-09-2021, 09:06

- Jakoś tak mi się zdawało, że do środka. - Sapnął krasnolud po wciśnięciu się do środka. Zastanawiał się, czy w środku znajdował się jakiś mechanizm, czy mieli tu naprawdę krzepkich odźwiernych. To jednak zeszło na drugi plan w momencie, kiedy usłyszał bzyczenie.

Stwierdził, że spróbuje walczyć ze stworem z poziomu podłogi, dobywając kukri i stając w pobliżu Yoshiko. Rozejrzał się przy okazji, czy w okolicy nie ma innych zagrożeń. Jego nadzieja na to, że znajdą tutaj kogoś żywego nieco zmalała.

Mag · 12-09-2021, 12:09

Dziewczyna uwierzyła krasnoludowi dopiero kiedy drzwi drgnęły w pchanym przez nich kierunku. Czy to z winy zmęczenia czy też zwyczajnie drzwi były zastałe, dopiero gdy trzecia osoba dołożyła się ze swoją siłą do zmagań, udało się otworzyć przejście.

Niestety zrobienie przejścia nie zakończyło ich problemów, tak jak na to po cichu liczyła Riva. Nowego napastnika pierwsza zauważyła Yoshiko. Slasherka zachodziła w głowę jakie czary tamta musiała odprawić, że mimo braku wzroku działała jakby w ogóle nie cierpiała z braku jednego ze zmysłów, bez których Riva nie wyobrażała sobie życia.

Mucha za cel obrała sobie tą, która ją zauważyła, a tymczasem Riva sięgnęła po broń dystansową, uważnie śledząc ruchy napastnika.

- Ta mucha przejawia cechy podobne do tamtych larw - ostrzegła kompanów. Naciągnęła bełt i po wycelowaniu, nacisnęła spust.

Ranghar · 12-09-2021, 17:22

Riva wystrzeliła z kuszy trafiając gigantyczną muchę bełtem w policzek.
Yoshiko nasłuchiwała kolejnego ataku i zamachnęła się kataną, gdy usłyszała zbliżający się ku niej hałas. Jednak zbytnio się pośpieszyła i spudłowała.
Hargar zamachnął się dwoma kukri, ale także nie zdążył trafić przeciwnika.
Anevia uzbrojona przez Hargara w dodatkową amunicję wystrzeliła dwie szybkie strzały trafiając w podbrzusze przelatującej muchy, którą zestrzeliła z powietrza tuż przed atakiem wymiocinami na głowy dwójki towarzyszy. Użyty przez zwiadowczynię krótki łuk wyglądał przez swój rozmiar na niepozorny, ale bogate zdobienia i rzadkie materiały, wyglądały na sprzęt z najwyższej rzemieślniczej półki krzyżowców.

Zdobyto 400 xp

W komnacie przy południowym murze znajduje się duża kamienna ława. Na końcu wschodniej ściany wisi przymontowana do ściany ozdobna misa z wodą. Hargar zidentyfikował świętą wodę i wyliczył ze starczy jej na dwa flakoniki. Na północy znajdują się kamienne drzwi z wyrytym symbolem młota mogące prowadzić do ołtarza świątyni.

Anevia rozejrzała się po przedsionku, zawiesiła wzrok dłużej na symbolu młota na drzwiach i spochmurniała.
- Ahh, noga mnie boli, musiałam ją nadwyrężyć mocniej przy ataku. Muszę odpocząć. – Kobieta pokuśtykała do ławy i rozsiadła się na niej.
- Spowalniasz nas dziewczyno, już niewidomi lepiej dają sobie radę od ciebie. – wymamrotał Horgus Gwerm. – Może powinniśmy podzielić się na dwie grupy, aby bardziej sprawni mogli szybciej dotrzeć na powierzchnię.
- Oh, bogate, wręcz przednie słowa. Szczególnie, że pochodzą z ust człowieka, który boi się przyznać do własnej wiary, który nie jest w najdrobniejszym stopniu poruszony taką świątynią, który wstydzi się własnej wiary tak, jakby czcił demony! – kobieta eksplodowała emocjami.
Horgus zmieszał się nieco, nie spodziewał się takiej odpowiedzi. - Odezwała się święta, żyjąca w związku ze złodziejką! – mężczyzna odszczekał się na wcześniejszą uwagę.

Anevia przygryzła wargi, wpadając w czarną otchłań gniewu. Jej oczy zwęziły się patrząc na arystokratę, hamując w ustach o jedno słowo za dużo.
Horgus założył obie ręce na piersi wpatrując się gniewie w kobietę, jego postawa wskazuje na to, że nie zakończył jeszcze rosnącego sporu.

06-09-2021, 11:02	#31
Mag Reputacja: 1	- Yoshiko może mieć rację - zgodziła się slasherka. - Albo wąż próbował udziabać kogoś innego nieszczęśnika co tu wpadł razem z nami, kto mniej miał wprawy we władaniu ostrzem i ją tylko pokaleczył - rzuciła jeszcze własną sugestię. Na wszelki wypadek Riva skupiła się bardziej na próbie znalezienia śladów czegoś co mogło przejść tędy przed nimi, by nic ich nie zaskoczyło. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

06-09-2021, 19:00	#32
Ranghar Reputacja: 1	Hargar zamachnął się dwoma ostrzami na żmije, która zrobiła szybki unik w bok. Reevellien doskoczyła do gada ze swoimi ostrzami. Pierwsze chybiło, ale śliniące się drugie ostrze trafiło w cel przecinając w połowie bok gada. Pokryte jego krwią zaczęło ponownie zmieniać się. Rękojeść obrosła drobną białą łuską, a kolor ostrza przeszedł ze zgniłej zieleni w jaśniejszy, bardziej chory odcień. Ostrze zaczęło się ślinić na zielono emitując jeszcze bardziej śmierdzący zapach. [niezidentyfikowane]. Yoshiko także skoczyła z ostrzem w ręku, które wycięło płat łusek, skóry i mięsa z boku żmii. Katana pokryta krwią gada także zmieniła się. Podobnie jak u slayerki rękojeść obrosła białymi łuskami, kolor ostrza nie zmienił się, ale przy samej krawędzi nabył jasno zielonego odcieniu [niezidentyfikowane]. Dotkliwie pocięta żmija zasyczała złowrogo, zignorwała krasnoluda i rzuciła się na Reevellien. Jednak dziewczyna w porę odskoczyła w tył i zaatakowała ponownie ostrzami. Pierwsze ostrze wbiło się prosto w oko węża rozrywając połowę głowy. Rękojeść kolejnego miecza slayerki obrosła białymi łuskami, a na jego głowni pojawił się rubin z czarnym onyksem w środku w kształcie oka żmii [niezidentyfikowany]. Drużyna zdobyła 400xp Po kilku chwilach na złapanie oddechu grupa ruszyła wijącym się tunelem na wschód. Podróż z rannymi zajęła 30 minut z przeciskaniem się pomiędzy węższymi partiami tunelu. W końcu tunel przeszedł w większą jaskinie rozświetloną słabym zielonym światłem wydobywającym się z grzybów i większej porastającej ściany grzybni. Po środku wysokiej na 9 metrów jaskini widniała 6 metrowa budowla przypominająca bunkier, bez okien i popękanych ścian. Na fasadzie wyrzeźbiony został symbol młota. Jedynie Hargar rozpoznał na budynku symbol Toraga. Drzwi wejściowe były z kamienia, wyglądały na solidne i ciężkie. Przy próbie ich otworzenia nie obędzie się bez pokazu siły ze strony jednego śmiałka lub zawstydzenia przy próbie otworzenia drzwi przez kilka osób naraz. Ostatnio edytowane przez Ranghar : 06-09-2021 o 19:18.

07-09-2021, 00:43	#33
Plomiennoluski Reputacja: 1	Krasnolud zdawał się mieć problemy z trafieniem w zwinne zwierzę, nie miało to na szczęście większego znaczenia, bo towarzyszące mu kobiety dokończy1ły temat. Chociaż ich bronie ponownie zostały odmienione. Po cichu zastanawiał się, co się mogło z nimi teraz stać. Czy zmiany mogłyby być również negatywne? Rozmyślania kapłana zostały przerwane znalezieniem nienaruszonej struktury. Na chwilę przystanąl zdumiony, fala wspomnień z obrządków, jakim się oddawał za młodu, jak i kilku wykładów jakich słuchał na temat jednego z boskich sojuszników Ioemade. – To budynek poświęcony Toragowi. – Powiedział jakby samo to miało powiedzieć wszystko pozostałym. Przez chwilę zastanowił się, jak daleko odprowadził ich tunel, skoro na budynku nie było żadnych śladów zniszczeń. Nie zaprzątało to jednak jego umysłu zbyt długo. Podszedł do drzi i naprężył się, starając się je otworzyć. W duchu szeptał modlitwę do swej boskiej patronki. Mając nadzieję, że starczy mu sił, by zmierzyć się z kamiennym kunsztem krasnoludów. __________________ Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

07-09-2021, 23:47	#34
Alex Tyler Młot na erpegowców Reputacja: 1	Jak się okazało, nie było czasu na kontynuowanie pogawędki, ponieważ Hargar chybił żmiję. Pojąwszy to Yoshiko skoczyła do przodu, by wesprzeć go i Reevellien w walce. I ostatecznie udało im się wspólnie powalić gada. Minkaika po starciu jeszcze zbadała swoje i towarzyszki ostrza próbując wyczuć wplecioną w nie właśnie magię. Skropione posoką zwierzęcia bronie nabrały bowiem w niespodziewany sposób nowych właściwości. Po dotarciu do jaskini żółtoskóra kobieta wsłuchała się w echo stukotu własnej laski i wczuła ruch powietrza, dzięki czemu wykryła budowlę stojącą w środku groty. Kiedy krasnolud zidentyfikował znajdujący się na niej symbol, nie powiedziała nic. Nie znała bogów dalekiego zachodu, tym bardziej nieludzkich. Nie wspomogła też brodacza przy wyważaniu drzwi, bowiem nie znała żadnego zaklęcia, którym mogłaby mu ułatwić zadanie. A będąc słabowitą i drobną dziewką, z pewnością nie nadawała się do wyważania czy podnoszenia czegokolwiek. Mogła więc jedynie modlić się do Shizuru, by wojennemu kapłanowi się powiodło.

08-09-2021, 13:21	#35
Mag Reputacja: 1	- Wybacz, błędnie założyłam, że sobie poradzisz sam - wytłumaczyła się ze swojego zachowania młoda slasherka. Skrzywiła się, po raz kolejny w niedługim przecież czasie, widząc co się dzieje z jej bronią. - Magia musi tu wariować skoro takie rzeczy się dzieją - skomentowała bezradnie. Tym razem już nie obawiała się zniszczenia orężu. Po znalezieniu się przed wrotami do budynku postawionemu ku czci komuś tam, bo rozglądając się nie zapamiętała tego co powiedział kransolud, postanowiła nie być bierna. Schowała miecze i stanęła u boku Hargara, by pomóc mu pchać drzwi. - Ale jesteś pewien, że te wrota nie otwierają się do zewnątrz? - zapytała go. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

09-09-2021, 18:11	#36
Ranghar Reputacja: 1	Yoshiko medytowała nad zmianami, które zaszły w broni. Identyfikowała nową wyczuwalną magię w ostrzach leżących przed nią. Pierwsze ostrze Reevellien zyskało nazwę - Wężowe oko zyskując 1 ładunek na dzień widzenia w słabym świetle przez 1 godzinę. Drugi miecz, Ostrze larwy zyskało truciznę zadającą 1 punkt obrażeń (save fort DC 13). Katana zyskała nazwę Kieł żmii, a wraz z nią zyskała truciznę zadającą 1 punkt obrażeń (save fort DC 13) Krasnolud położył dłonie na wielkich, ciężkich drzwiach z kamienia i pchnął je z całych sił. Drzwi ugięły się minimalnie, ale zaraz wróciły do dawnej pozycji. Nie było już wątpliwości, że to solidna krasnoludzka robota. Druga próba otworzenia drzwi z pomocą już Reevellien wypadła trochę lepiej rozchylając drzwi na centymetr lub dwa, zastałe zawisały zazgrzytały. Drzwi jednak ponownie stawiły opór odpychając dwójkę napastników zamykając się na powrót. - Na litość Iomedae, ile ludzi musi pchnąć jedne drzwi by wejść do środka. – poirytowany Horgus dołączył do trzeciej próby otworzenia drzwi. Drzwi powoli z wielkim oporem i niechęcią poddawały się wspólnej sile trójki, zawiasy zgrzytały, a pył i kurz strzelał z nich na podłogę. W końcu uchyliły się na tyle, aby pozwolić wam wejść pojedynczo bokiem z wciągniętymi brzuchami. - Żebym musiał harować jak podrzędny lokaj. – mamrotał wzburzony arystokrata ocierając pot z czoła. Yoshiko nagle usłyszała bzyczenie dochodzące z powietrza i instynktownie odskoczyła w tył. Coś próbowało ją ugryźć, ale zdołało jedynie poszarpać jej i tak już nadwyrężone kimono. Gdy reszta drużyny usłyszała hałas zobaczyła gigantyczną, większą od ludzi muchę z grubymi, obrzydliwymi, sporadycznie rozsianymi włosami na spuchniętym zielonkawo żółtym cielsku. Mucha wzleciała w powietrze, okrążyła maguskę i szykowała się do ponownego ataku. Reevellien przypatrując się napastnikowi zdołała porównać go z poprzednimi przeciwnikami. Larwy, z którym walczyli wcześniej musiały należeć do tego samego gatunku. Ostatnio edytowane przez Ranghar : 09-09-2021 o 18:22.

09-09-2021, 22:46	#37
Alex Tyler Młot na erpegowców Reputacja: 1	Na szczęście Minkaice udało się zidentyfikować świeżo zaklętą w orężu magię. Potem poczęła się zastanawiać, czy dalsze starcia nie zaowocują nowymi właściwościami dla oręża. Zdawało się to wysoce prawdopodobne, bowiem tutejsze otoczenie było w znaczącym stopniu przesycone magią. I tylko bogowie mogli wiedzieć, co czeka dalej. Jak dotychczas trzecie oko Yoshiko było zasnute mgłą w podobnym stopniu, co dwa materialne. Wysiłki tymczasowych towarzyszy kensaiki w końcu zaowocowały nieznacznym uchyleniem krasnoludzkich drzwi. Kobieta ze szczerym uznaniem pomyślała o rasie krępych brodaczy, którzy posiadali tak wprawnych rzemieślników. Wkrótce potem przecisnęła się przez nieznaczną szparę. I dzięki drobnej budowie sprawiło jej to najmniej problemu z całej grupy. W środku jednak z miejsca spotkała ją przykra niespodzianka. Została napadnięta z zaskoczenia przez jakąś bzyczącą istotę. Na szczęście zdołała uniknąć podstępnego ataku i od razu wyszarpnąć swój magicznie zatruty miecz, by podjąć walkę z wrażym owadzim napastnikiem.

10-09-2021, 09:06	#38
Plomiennoluski Reputacja: 1	- Jakoś tak mi się zdawało, że do środka. - Sapnął krasnolud po wciśnięciu się do środka. Zastanawiał się, czy w środku znajdował się jakiś mechanizm, czy mieli tu naprawdę krzepkich odźwiernych. To jednak zeszło na drugi plan w momencie, kiedy usłyszał bzyczenie. Stwierdził, że spróbuje walczyć ze stworem z poziomu podłogi, dobywając kukri i stając w pobliżu Yoshiko. Rozejrzał się przy okazji, czy w okolicy nie ma innych zagrożeń. Jego nadzieja na to, że znajdą tutaj kogoś żywego nieco zmalała. __________________ Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

12-09-2021, 12:09	#39
Mag Reputacja: 1	Dziewczyna uwierzyła krasnoludowi dopiero kiedy drzwi drgnęły w pchanym przez nich kierunku. Czy to z winy zmęczenia czy też zwyczajnie drzwi były zastałe, dopiero gdy trzecia osoba dołożyła się ze swoją siłą do zmagań, udało się otworzyć przejście. Niestety zrobienie przejścia nie zakończyło ich problemów, tak jak na to po cichu liczyła Riva. Nowego napastnika pierwsza zauważyła Yoshiko. Slasherka zachodziła w głowę jakie czary tamta musiała odprawić, że mimo braku wzroku działała jakby w ogóle nie cierpiała z braku jednego ze zmysłów, bez których Riva nie wyobrażała sobie życia. Mucha za cel obrała sobie tą, która ją zauważyła, a tymczasem Riva sięgnęła po broń dystansową, uważnie śledząc ruchy napastnika. - Ta mucha przejawia cechy podobne do tamtych larw - ostrzegła kompanów. Naciągnęła bełt i po wycelowaniu, nacisnęła spust. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

12-09-2021, 17:22	#40
Ranghar Reputacja: 1	Riva wystrzeliła z kuszy trafiając gigantyczną muchę bełtem w policzek. Yoshiko nasłuchiwała kolejnego ataku i zamachnęła się kataną, gdy usłyszała zbliżający się ku niej hałas. Jednak zbytnio się pośpieszyła i spudłowała. Hargar zamachnął się dwoma kukri, ale także nie zdążył trafić przeciwnika. Anevia uzbrojona przez Hargara w dodatkową amunicję wystrzeliła dwie szybkie strzały trafiając w podbrzusze przelatującej muchy, którą zestrzeliła z powietrza tuż przed atakiem wymiocinami na głowy dwójki towarzyszy. Użyty przez zwiadowczynię krótki łuk wyglądał przez swój rozmiar na niepozorny, ale bogate zdobienia i rzadkie materiały, wyglądały na sprzęt z najwyższej rzemieślniczej półki krzyżowców. Zdobyto 400 xp W komnacie przy południowym murze znajduje się duża kamienna ława. Na końcu wschodniej ściany wisi przymontowana do ściany ozdobna misa z wodą. Hargar zidentyfikował świętą wodę i wyliczył ze starczy jej na dwa flakoniki. Na północy znajdują się kamienne drzwi z wyrytym symbolem młota mogące prowadzić do ołtarza świątyni. Anevia rozejrzała się po przedsionku, zawiesiła wzrok dłużej na symbolu młota na drzwiach i spochmurniała. - Ahh, noga mnie boli, musiałam ją nadwyrężyć mocniej przy ataku. Muszę odpocząć. – Kobieta pokuśtykała do ławy i rozsiadła się na niej. - Spowalniasz nas dziewczyno, już niewidomi lepiej dają sobie radę od ciebie. – wymamrotał Horgus Gwerm. – Może powinniśmy podzielić się na dwie grupy, aby bardziej sprawni mogli szybciej dotrzeć na powierzchnię. - Oh, bogate, wręcz przednie słowa. Szczególnie, że pochodzą z ust człowieka, który boi się przyznać do własnej wiary, który nie jest w najdrobniejszym stopniu poruszony taką świątynią, który wstydzi się własnej wiary tak, jakby czcił demony! – kobieta eksplodowała emocjami. Horgus zmieszał się nieco, nie spodziewał się takiej odpowiedzi. - Odezwała się święta, żyjąca w związku ze złodziejką! – mężczyzna odszczekał się na wcześniejszą uwagę. Anevia przygryzła wargi, wpadając w czarną otchłań gniewu. Jej oczy zwęziły się patrząc na arystokratę, hamując w ustach o jedno słowo za dużo. Horgus założył obie ręce na piersi wpatrując się gniewie w kobietę, jego postawa wskazuje na to, że nie zakończył jeszcze rosnącego sporu. Ostatnio edytowane przez Ranghar : 12-09-2021 o 17:47.