Tupik
Karczma pod Karym Kucem nie słynęła może z wykwintności godnej szlacheckiego gustu, ale prowadzącą ją Tamara Winterberg, niska, drobna kobieta, którą bardzo łatwo było pomylić z halflingiem czyniła wszystko, co w jej mocy, by jej goście poczuli się jak w domu. O tej porze dnia nie było tam zbyt wielu gości, więc bez problemu przydzielono mu jeden z oddzielonych od reszty alkierzy, gdzie w samych gaciach i koszuli mógł pałaszować gęstą, bogato doprawioną potrawkę, w czasie gdy reszta jego rzeczy prana była przez służkę na zapleczu. I kosztowało to całkiem niewiele. No, przynajmniej jak na warunki stolicy.
-4ss
Z alkierza miał wąski skrawek widoku na główną salę i drzwi, więc nadal był w stanie kontrolować sytuację.
Przez małe okno wychodzące na zaplecze widział też kawałek nieba i trzeba było przyznać, że jak na tę porę roku prezentowało się niecodziennie. Na zewnątrz było bowiem jasno i słonecznie, co sprawiało iście dziwaczne wrażenie po całych miesiącach ostermarckiego półmroku.
Gdzieś całkiem niedaleko za płotem zaplecza słychać było głośną wrzawę i wiwaty. Jeśli dobrze kojarzył, na placu nieopodal miano tego dnia kogoś wieszać, więc zbiegowisko miało sens.
Jeśli czegoś potrzebował, to przez szparę widział kręcącą się po sali właścicielkę. Nie miała raczej zbyt dużo pracy, w kącie siedziała ino grupka ludzi. Na oko Tupika był to szuler i dwójka niezbyt ogarniętych i srogo podpitych jak na tę porę ofiar. Po pierwszej rundzie, w której dla zachęty dał im ze sobą wygrać, teraz pewnikiem szykował się do poważnego golenia ich sakiewek. Co jakiś czas Tamara wnosiła też jedzenie i trunki na górę, z której coraz to dochodziły dziewczęce chichoty, przerywane niższym męskim tembrem.