- Semen, ja wiem, ze tu rannych będzie od groma - domyślił się skąd bierze się podejrzliwy wzrok kompana - i o to właśnie chodzi. Weźmiesz takiego rannego na plecy i nie dość, że te plecy osłoni własnym ciałem to jeszcze w obozie posłuży za przepustkę - sprecyzował.

***

Medyk z nerwów o mało co sam nie wypił przygotowanej gorzałki. I teraz żałował. Łeb bolałby w najgorszym razie tak samo jak po trafieniu pałką przez pana S., a uraz mózgu byłby znacznie mniej prawdopodobny. Lecz choć już leżał, a przeciwnik miał broń w górze, Theo miał nad Salisburym dwie przewagi. Po pierwsze, w leżący cel trudniej trafić strzelcom licznie zgromadzonym w okolicy. Po drugie, w dowódcę, który najwyraźniej daje znak podniesioną bronią strzeli każdy kto ma okazję. Po trzecie... Miał trzy przewagi: Po pierwsze, w leżący cel trudniej trafić. Po drugie, w dowódcę, który najwyraźniej daje znak podniesioną bronią strzeli każdy kto ma okazję. Po trzecie - medyk nie pił z butelki i nie miał spowolnionych reakcji i po czwarte... Miał cztery przewagi: w leżący cel trudniej trafić, w leżącego, nikt nie celuje, a w przywódce dającego znak z pewnością, nie miał spowolnionych reakcji, nie miał też zaburzeń równowagi, jakże potrzebnej przy balansowaniu na ruinach murów. A piątą, najważniejszą... Miał NASTĘPUJĄCE przewagi: w leżący cel trudniej trafić, w leżącego, nikt nie celuje, a w przywódce dającego znak z pewnością, nie miał spowolnionych reakcji, nie miał też zaburzeń równowagi, jakże potrzebnej przy balansowaniu na ruinach murów, a także znał anatomię i wiedział jak bardzo wrażliwe są delikatne zakończenia nerwowe spowijające drobne kości śródstopia i jak po pozycji ciała odróżnić nogę zakroczną i wykroczną. Co było ważne, albowiem ta, na której opierał się ciężar ciała nie mogła tak łatwo "uciec". I gdyby tylko był czas na myślenie, Theophrastus pewnie by o takich rzeczach właśnie pomyślał. Czasu jednak nie było. Dzięki bogom zatem za szybki refleks i wysoką zręczność medyka...