Fiolki z czymkolwiek by nie były, jakoś średnio interesowały Eshu. Większym zainteresowaniem obdarzył dużą i wzmocniona skrzynie. Jej wielkość i zabezpieczenia wyraźnie sugerowały, że może kryć całkiem interesującą zawartość. Jednak jej zabezpieczenia przynajmniej na tą chwilę były nie do ominięcia. Co prawdą przez chwilę się zastanawiał czy tez nie potraktować jej przy pomocy swojego topora jednak szybko stwierdził, że szkoda broni. Zarówno wzmocnienia jak i zamek wyglądały zbyt solidnie, aby ryzykować wyszczerbienie broni, która była jego główną gwarancją bezpieczeństwa. Wolał ja wykorzystać bardziej efektywnie.

Jedno było pewne, że psy nie wypuściły się same. Czyli ktoś tu był i ktoś wiedział o ich wtargnięciu. Ten tajemniczy ktoś też ulotnił się.

Barbarzyńca szybko się zorientował, że nikt za bardzo się nie wyrywa aby jako pierwszy wejść do mrocznego i prawie nieoświetlonego korytarza. Jednak coś trzeba było zrobić. Możliwości wyboru były tylko dwie. Albo wracać ta samą drogą albo iść dalej. W jego życiu dotychczas były tylko dwie rzeczy które dawały mu poczucie spokoju i bezpieczeństwa. Jednym z nich był krasnolud Bort Bargith, a drugim jego bojowy topór, który nie raz i nie dwa uratował mu życie. Z ukłuciem smutku przypomniał sobie, że teraz z tych dwóch rzeczy pozostała mu już tylko broń.

Poprawił uchwyt topora i wolnym krokiem ruszył wgłąb korytarza. Ciemno w nim było choć oko wykol. Wiedział, że towarzysze pójdą za nim. Usilnie wytężając wzrok starał się głupio nie wejść w jakąś pułapkę.