Northside-Welsh, 6 listopada 2021, 16.31

W umyśle detektywa pojawiły się znienacka obce myśli, wślizgujące się płynnie w jego jaźń, krążące w powierzchniowej warstwie umysłu. Oczy Pumby zeszkliły się na ułamek sekundy, kiedy jego mózg zaczął pobierać poprzez komunikacyjne elektrody dane wysyłane bezprzewodowo do modułu cyberłączności.

Połączenie bezpośrednie, oficerze Voronin, wokalizowała neuralnie policyjna SI, weryfikacja czipa osobowego pozytywna, gotowość do przyjęcia zgłoszenia.

Leopold wiedział, że nawiązanie połączenia, zweryfikowanie jego służbowego czipa oraz wysłanie wiadomości powitalnej zabrało Grace półtorej sekundy. Komunikacja na poziomie neuralnym przewyższała pod każdym względem wszystkie konwencjonalne metody przekazywania informacji, chociaż jej nadużywanie mogło owocować w dłuższym okresie czasu schorzeniami psychicznymi.

Zgłaszam prewencyjne wejście do mieszkania Gorana Hully’ego, Northside-Welsh 21/5, podejrzanego o współudział w napadzie na filię Pacifica Bank. Zgłaszam znalezienie ciała, najpewniej podejrzanego. Śmiertelna rana postrzałowa. Proszę o przydział koronera, zespołu laboratoryjnego oraz jednostki prewencji do zabezpieczenia miejsca zbrodni.

Proszę czekać na przetworzenie zgłoszenia. Przetwarzanie. Kontrola dostępnych zasobów. Potwierdzam alokację koronera. Zastępczy zespół cywilny, REO. Potwierdzam alokację sekcji laboratoryjnej oraz sekcji prewencji. Wszystkie zespoły w drodze.

Voronin okręcił się w miejscu, spojrzał w stronę drzwi i stojącego przy nich Stonesa. Wzrok Pumby odzyskał ostrość widzenia w gej samej chwili, w której w progu stanęła niska czarnoskóra kobieta o kompletnie nieokreślonym wieku, pomarszczona, zgarbiona, z mnóstwem brakujących zębów, z paskudną blizną po poparzeniu na szyi i głosem niczym zdarty papier ścierny.

- Goran, co ty odpierdalasz? - zaskrzeczała kobieta stając na wyłamanych drzwiach - Rozwaliłeś drzwi, złamasie?! A mi dalej wisisz trzy dychy! O kurwa!

Afroamerykanka wytrzeszczyła oczy, kiedy dostrzegła częściowo przysłoniętego ciałem Stonesa denata, cofnęła się o krok.

- Ja nic nie wiem! - wrzasnęła - Dindu nuffin! Chuj z drzwiami! Was nie widziałam! Wcale nic nie widziałam, zaćmę mam na obu oczach!

Pokrzykując bez chwili na zaczerpnięcie oddechu, krzykliwa sąsiadka zasłoniła twarz rękami i zaczęła się wycofywać na korytarz.


Przy samochodzie, 6 listopada 2021, 16.31

Piątka mechaników zaczęła pohukiwać drwiąco i wydawać z siebie odgłosy brzmiące jak miauczenie, co było ewidentnie przejawem braku szacunku wobec stojącego przy wozie policjanta. Ten, który pierwszy użył w stosunku do MacMillana obraźliwego przydomku, filmował kadeta kamerą smartfonu, dopóki znienacka inny z kompanów nie trącił go łokciem w bok dając do zrozumienia, aby skończyć wygłupy. Ryan dostrzegł natychmiast jak wszyscy żartownisie tracą całą swoją wesołość, jak niektórzy z nich bledną, a inni chowają pospiesznie do kieszeni telefony.

Wydając z siebie niezrozumiałe mruknięcie prowodyr grupy cofnął się od policjanta i Arrinery, nawet na sekundę nie odwracając się do MacMillana tyłem. Reszta grupy poszła bez słowa w ślady kumpla, a oddaliwszy się na kilkanaście kroków wszyscy jak jeden mąż puścili się na złamanie karku w boczną uliczkę między zaniedbanymi parterowymi domkami. Jeden z nich przewrócił się przy okazji o metalowy kubeł na śmieci, ale zerwał się błyskawicznie i uciekł kuśtykając w ślad za koleżkami.

Obserwujący tę rejteradę MacMillan nie mógł przeoczyć, że wszyscy żartownisie nie odrywali od niego przestraszonego wzroku.

Detektywi, wbrew uzasadnionym obawom SI jednak przydzieliła Wam pełną obsługę: koronera z REO, patrol mundurowy do zabezpieczenia miejsca zbrodni oraz kilku techników z CSI. Sąsiadka oślepła w jednej sekundzie (ani chybi oślepiła ją uroda Richiego).

Na miejscu Ryana odniósłbym wrażenie, że w oczach mechaników urosłem co najmniej do postaci wściekłego bulldoga