Ruszyliście, szybko zagłębiając się w system naturalnych jaskiń. Chociaż ścieżka daleka była od wygodnej i w miarę prostej, opracowano ją tak, aby umożliwić łatwą podróż; stalagmity zostały usunięte w niektórych miejscach, a małe drewniane kładki porozciągano nad kałużami stojącej wody o głębokości nie większej niż 5 stóp. Po około dziesięciu minutach spokojnej podróży korytarz otworzył się na dużą naturalną komorę, której prawą stronę zajmował spory zbiornik wodny. Stalaktyty i stalagmity zajmowały tu dużą część pomieszczenia, ale ścieżka między nimi prowadziła wokół basenu i do kolejnego korytarza po przeciwnej stronie jaskini.

W momencie, gdy pojawiliście się w komorze, ujrzeliście dziwną, niebieską poświatę emanującą z basenu, rzucając kaskadę migoczącego światła na sufit powyżej. Kilka sekund później głowa wielkiego, niebieskiego węża wynurzyła się spod wody. Między jego kłami tańczyły iskry elektryczności, podczas gdy metalowy ogon z grzechotką wystawał z wody tuż za nim. Słyszeliście, jak przy każdym poruszeniu grzechotką wąż buduje tam ładunek elektryczny.