Dzięki wsparciu przyjaciół udało się powalić nieumarłego kapłana. Jednak ostatnie słowa żywego trupa wielce zasmuciły cudzoziemską kobietę. Doskonale wiedziała, że nie ma nic gorszego niż utracony honor. Zaś poczucie obowiązku było podstawą całego bushidō, kodeksu wojownika z jej ojczyzny. Sama starała się go trzymać, choć od dawna nie aspirowała do tak szlachetnego tytułu, uważając się najwyżej za rōninkę.

— Biadam nad losem tego krasnoluda. Pozwólmy mu zmazać hańbę i zaznać spokoju. Uhonorujmy jego ofiarę i wyświęćmy świątynię na cześć Toraga.

Wyraziła grzecznie swoje zdanie, wysłuchawszy wpierw uważnie opinii wszystkich zgromadzonych.

Z sali zabrała pierścień i miksturę leczenia. Nawet taka nędzarka jak ona potrzebowała złota. Którego część zawsze mogła poświęcić na dobroczynność.

Kiedy wyczuła dziwną emanację od kukri Hargara, poprosiła krasnoluda, by pozwolił jej go dotknąć i wyczuć, jakie energie zostały wplecione w jego stalowe włókna.