Śluza kombajnu, 15.08.2181, 17.26

Solberg stał w milczeniu wpatrując się w plecy inżyniera, który sprawnie operował najróżniejszymi ustrojstwami przy kapsule. Theodor musiał przyznać jedno - facet znał się na robocie, wiedział co robi i czego szuka.

Pierwszy raz bezpośrednio został zaangażowany w akcje ratunkową. Dotychczas tego typu sprawy załatwiał zza korporacyjnego biurka, kiedy zatwierdzał plany ewakuacji placówek naukowych BionTechu, położonych w najodleglejszych zakamarkach galaktyki. Tutaj było coś innego, coś bardziej realnego i nieznanego...

Jednocześnie Theodor Solberg starał się zrekonstruować przebieg wydarzeń, które doprowadziły do tego, że wraz z inżynierem statku stał przed wojskową kapsułą, której teoretycznie w tym zakamarku kosmosu być nie powinno. Czy korporacja dysponowała informacjami na ten temat i czy to tylko przypadek zadecydował, że znalazł się na tym statku, który na swojej trasie napotkał ten niecodzienny obiekt? - kolejne myśli świdrowały umysł agenta, który na ten moment nie potrafił znaleźć racjonalnego rozwiązania.

Agent mocno i pewnie trzymał w dłoniach powierzoną mu broń, z którą już wcześniej miał do czynienia w swojej pracy zawodowej. Cóż za ironia, jakiś czas temu korporacja zakupiła niebywałe ilości Hecutera 88, aby tłumić bunty personelu na stajach kosmicznych. - pomyślał i uśmiechnął się lekko pod nosem. Wtem serce Theodora mocniej zabiło, a zastrzyk adrenaliny powoli rozchodził się po jego organizmie, gdy odebrał komunikat inżyniera o ruchu w kapsule... Był gotowy do akcji, wiedział co ma robić.