Theophrastus wziął nowy glejt zapewniający im bezkarność i dołączył do poprzednich. Plakaty oczywiście również. Mając już do dyspozycji dokumenty zakonne (sigmaryckie), elektorskie i robotnicze uznał, że przy odrobinie szczęścia od następnej bitki zdołają się wyłgać. Był zdolnym medykiem, ale nie kurwa cudotwórcą - ledwo nadążał łatać dziury w skórze, na regenerację nie było czasu, przy kolejnej walce może już być potrzebny nekromanta, a nie lekarz.
- Słuchajcie, i tak za dużo nas, żeby się ukrywać. Poza tym, jeśli spróbujemy być niewidoczni to nas wezmą za słabych. Proponuję jechać główną drogą, głośno i z zaśpiewem, jakby nas było ze trzy razy tyle i jak byśmy się nikogo nie bali. Każdego trzeba obwiesić bronią, tej nam nie zabraknie przecież, z daleka nie odróżnią kto weteran, a kto cywil. Przez tę całą krew wyglądamy, jakbyśmy się lubili tłuc po pyskach z byle kim i z byle powodu. I bardzo kurwa dobrze, niepewni od razy zrezygnują z zaczepiania nas. Za to my będziemy zaczepiać w razie czego, każąc się opowiadać, kto zacz. W razie czego mamy jak udowodnić poparcie każdej ze stron - zaproponował kolejny krok.