Yoshiko wysłuchała dokładnie Millorna. Nie dziwiło jej, że nie dbał o los miasta. W końcu minęło wiele lat i został z niego wygnany jedynie z powodu posiadanych uzdolnień. Rozumiała jego uraz i ubolewała nad uczynioną mu krzywdą, która uczyniła go obojętnym na cierpienia innych.

— Dziękujemy za pomoc — powiedziała Minkaika gdy skończył i zaczął prowadzić drużynę.

Kiedy znalazła się w okazałej jaskini z obaloną wieżą, zdziwiła ją reakcja tymczasowego przewodnika na nieznane istoty.

— A któż tam jest? Mamy powód, by czynić im krzywdę? — zapytała.