[Pathfinder] Gniew Sprawiedliwych - Strona 8

Plomiennoluski · 04-11-2021, 01:41

Zastanawiał się nad mężczyzną, skoro włodarz miasta miałby po niego kogoś wysyłać, to albo zrobił coś niewyobrażalnego, wyznaczono za jego głowę nagrodę, albo miał lekka paranoje i przerost ego. Zawsze zostawała też możliwość, że to jakieś dawne prywatne zatargi. Wzmianka o znajomości sztuki magicznej sporo wnosiła do tematu. Wydawało mu się, że słyszał coś o płonących stosach, gdy krucjata była jeszcze młoda. Podszedł spokojnie do ogniska i się do niego przysiadł.

- No cóż, teraz już jest, chociaż jest ono niewątpliwie odległe i kręte, to jednak już jest. Szukamy zaś wyjścia na powierzchnię z drugiej strony jak wspomniała moja towarzyszka. Kiedy ostatnio widziałeś słońce? Jeśli wolno spytać? – Krasnolud zwrócił się do nich mianem powierzchniowców, co w zasadzie nie mijało się z prawdą. Wskazywało jednak na to, że sam siedział w tunelach od dawna, może bardzo dawna. Sam znał przecież niejednego krasnoluda, który ze słońcem nie chciał mieć nawet nic wspólnego.

Ranghar · 10-11-2021, 17:01

- Tak, prawdopodobnie sytuacja nie jest zbyt wesoła, ale takiego miasta jak Kenabres nie zdobywa się w jeden dzień. Nawet jeśli zaatakowały je demony. – Krasnolud potarł brodę. Był zdziwiony atakiem na miasto, ale nie wyraził żalu po śmierci smoka, ani ubolewania nad losem miasta.
- Droga na powierzchnię, co? Jeśli zawaliło tunele z kierunku, z którego przychodzicie to jedyna droga może być na przód w górę. Później dużo zależy od tego, które tunele stoją nienaruszone, a które również zawaliło.
Mężczyzna spojrzał na Hargara zastanawiając się nad odpowiedzią, po czym wzruszył ramionami. – Po kilku latach przestałem liczyć. Następnie spojrzał po zgromadzonych osobach w jaskini. - Jeśli zawaliło się wszystko na zachodzie to nic tu po mnie. Trzeba znaleźć nowe tereny na kryjówkę. – Krasnolud przecisnął się w stronę ogniska i zaczął się pakować.

Wkrótce drużyna ruszyła w górę za krasnoludem, który przedstawił się jako Millorn. Wspinaczka z rannymi i niewidomymi nie była łatwa, ale po dłuższym czasie udało się pokonać 20 metrów szybu, aby wejść w kolejny tunel. Po 30 minutach wędrówki tunel otworzył się na dużą jaskinię, około 22 metrów wysokości. Cylindryczne formacje skalne wzdłuż ścian wyginają się zdobiąc sufit w łuk przypominający kopułę, ściany i podłoga popękały pod wpływem niedawnych wstrząsów. Pośrodku jaskini stała kamienna wieża, która kiedyś mogła sięgać do sufitu, obecnie zawaliła się osuwając się na bok.

Wśród gruzów wieży widać dwie słabo widoczne w ciemnościach humanoidalne sylwetki. Wyglądają na skupione, na powolnym i dokładnym kopaniu w gruzach od dłuższego czasu. Co pewien czas nachylają się ku wykopanym otworom i coś krzyczą, a następnie ostrożnie obserwują co rusz zsypujące się resztki gruzów i wracają do starannego kopania.
- Posterunek musiał zawalić się kundlą na głowy, najlepiej wykończyć ich z zaskoczenia póki się nie spostrzegli, że mają towarzystwo. – Syknął z uśmieszkiem satysfakcji Millorn.

Alex Tyler · 10-11-2021, 21:16

Yoshiko wysłuchała dokładnie Millorna. Nie dziwiło jej, że nie dbał o los miasta. W końcu minęło wiele lat i został z niego wygnany jedynie z powodu posiadanych uzdolnień. Rozumiała jego uraz i ubolewała nad uczynioną mu krzywdą, która uczyniła go obojętnym na cierpienia innych.
— Dziękujemy za pomoc — powiedziała Minkaika gdy skończył i zaczął prowadzić drużynę.
Kiedy znalazła się w okazałej jaskini z obaloną wieżą, zdziwiła ją reakcja tymczasowego przewodnika na nieznane istoty.
— A któż tam jest? Mamy powód, by czynić im krzywdę? — zapytała.

Ranghar · 11-11-2021, 09:35

- Kundle - wyrzucił z siebie wraz ze splunięciem na ziemię słowo z mocą przekleństwa. Po czym spojrzał zdziwiony na resztę osób.
- Powierzchniowcy - cmoknął z dezaprobatą mężczyzna na otaczający go brak podziemnej wiedzy.
- To zdeformowani padlinożercy mieszkający w tych jaskiniach, pół ludzie, pół zwierzęta, pół potwory, pół demony. Pozostałości pierwszej krucjaty, która walczyła z demonami przy samej Worldwound, i przedarli się w pościgu za demonami przez wyrwy plenarne do Abyss. Ci co wrócili zwycięsko z demonicznej otchłani założyli rodziny, ale ich dzieci rodziły się martwe lub potwornie zdeformowane. Część została wymordowana przez inkwizycję za pakty z demonami, część zbiegła ze swymi dziećmi pod miasto, a to jest ich spuścizna - kiwnął głową na dwie sylwetki kopiące rękoma w ruinach. Dawne bajki, którymi się straszyło nieposłuszne dzieci w Kenabres nabrały więcej sensu.
Bełt między oczy dla kundla to wyzwolenie. - krasnolud chwycił za kuszę i nerwowo czekał na decyzje reszty drużyny.

Alex Tyler · 11-11-2021, 10:08

Minkaika nie wydawała się przekonana.
— Przepraszam, ale takie samo przywitanie pragnął Pan i nam zgotować — powiedziała nader uprzejmie, by nie urazić krasnoluda. — A jednak okazaliśmy się stronnikami. Przeto proszę, byśmy wpierw spróbowali się rozmówić z tymi nieszczęsnymi istotami. Nie dbam o to jak wyglądają, albowiem dla niewidomego wszyscy są jednacy. Staram się przez to oceniać innych po wyłącznie po ich słowach i czynach.
Yoshiko pochodziła ze szlacheckiej i ultrakonserwatywnej rodziny, lecz zerwawszy wszelkie więzi ze swą przeszłością i bratając się z prostym ludem, pozbyła się większości nabytych w domu uprzedzeń.
— Jeśli lękacie Państwo się tych istot, sama mogę ku nim wystąpić i podjąć próbę dialogu. Wy zaś możecie zaczekać tutaj. Jeśli okażą się wrogie, będziecie mieć prawo przyjść mi z pomocą i je ubić. Jeśli jednak się nie mylę, będziemy mogli z nimi porozmawiać w pokoju. Może wiedzą, którędy da radę dotrzeć bez problemu na powierzchnię.

Mag · 12-11-2021, 22:46

"Kundle" o których wspominał Millorn, były zjawiskiem nie obcym slasherce. Dorastając słyszała, a to szeptem wymieniane opowieści, albo jawnie opowiadane ciemną nocą historie dla wystraszenia dzieciarni. O zmienionych i o splugawionych potomkach.
Z jednej strony miała więc pewnego rodzaju lęk, zaszczepiony za młodu przez te głupkowate przypowieści, a z drugiej odrobinę współczucia, bo to byli potomkowie takich jak ona, którzy walczyli przeciw mrocznym siłom i mimo to ulegli splugawieniu.

No chyba, że jawnie zawierali konszachty z demonami. Wtedy mieli to na co sobie zasłużyli.

Widząc obce sylwetki, Riva od razu wymierzyła w jedną z nich z kuszy. Wymierzyła, ale nie strzeliła. Jeszcze.
Więc jak raz zgadzała się z Millornem i najchętniej by puściła bełt między oczy temu plugastwu.

Skrzywiła się gdy Higashi stwierdziła, że dogada się z wynaturzeniami.
- Jak dla mnie możesz próbować - odpowiedziała kobiecie. - W razie czego będę ciebie osłaniać, jedynie nie stawaj na linii strzału... - dodała, ale to mogłoby być problematyczne z uwagi na brak zmysły wzroku u Yoshiko.

Plomiennoluski · 13-11-2021, 15:22

Wypaczone dzieci krzyżowców, czyż to nie przed tym ostrzegały posągi przy wejściu do tej sekcji podziemi? Pomysł dogadania się z wynaturzeniami nie podobał mu się ani trochę. -Skąd przekonanie, że możesz im zaufać, pamiętasz posągi przy wejściu do tej części? - Powiedział cicho, szykując swoją kuszę do strzału.

- Kiedy coś pójdzie nie tak, padnij i się przeturlaj, dasz nam czas na czystą salwę. - Nie powiedział jeśli, był niemalże pewien, że coś pójdzie nie tak, natomiast postanowił poczekać, zastanawiał się, co kierowało kobietą. Może z rozmowy, którą usłyszy, pozna nieco jej motywów.

Alex Tyler · 13-11-2021, 19:52

Minkaika skinęła głową Reevellien, po czym zwróciła się do Hargara.

— Co najwyżej przeczucie ślepej wieszczki, proszę Pana. Nie żadne przekonanie. Lecz bez względu na nie, mym zdaniem nie wypada nastawać na czyjeś życie, póki nie zaznajomi się z zamiarami jego posiadacza. To coście odczytali z hali z posągami pierwszych uczestników krucjaty, nie wskazuje w żadnym wypadku, że te istoty są złe. Najwyżej potwornie zdeformowane przez plugawe moce Otchłani. Za co winy żadnej ponosić nie mogą. Są potomkami dzielnych mężów i kobiet, którzy walczyli w słusznej sprawie i zostali przez to okrutnie doświadczeni, a mimo to, doznawszy odrzucenia miast chwały, dokonali pokornej samoofiary. Odczuwam przez to z nimi pewne duchowe powinowactwo. Jeśli ich sukcesorzy choć po części pozostali wierni cnotom przodków, winni być istotami poczciwymi. Niezależnie od swej ohydnej formy. W każdym razie dziękuję wam za wasze zaufanie i okazaną szansę. Nie będę dłużej zwlekała, idę.
Zakończyła mowę i ruszyła powoli w kierunku istot, ostukując sobie laską drogę.

Ranghar · 14-11-2021, 12:26

Aravashnial i Anevia poprali pomysł Yoshiko uważając, że warto zaryzykować kontakt z osobami przed drużyną. Tym bardziej, jeśli faktycznie są to potomkowie pierwszych krzyżowców.

Horgus przytaknął Millornowi, że takie wynaturzenia powinno się zlikwidować, dla bezpieczeństwa waszego i miasta.

Millorn uśmiechnął się na spore poparcie, z aprobatą pokiwał głową widząc wyciągnięte kusze Reevellien i Hargara. -Tak, o tym właśnie mówię. Dopaść ich, nim oni dopadną nas.

Minkaika mając wiarę, że dobrze czyni ruszyła naprzód ostukując drogę laską. Zbliżając się w kierunku osób przy gruzowisku jej wyczulony słuch usłyszał trzeci przytłumiony głos spod rumowiska. Dwa kundle usłyszały odgłos zbliżającej się laski, wpierw spojrzały na dziewczynę, później zauważyły resztę sylwetek celujących do nich z oddali. Obie postaci zgarbiły się i przykucnęły, ale nie poczyniły agresywnych ruchów.

Męski chrapliwy głos przemówił do Yoshiko z dziwnym akcentem. -Jeśli Twoje intencje są chore, pytamy was o przejście dalej i zostawienie nas w spokoju. Jeśli są zdrowe to może możecie nam pomóc? Jak widzicie, spotkało nas nieszczęście - Mężczyzna widząc dobre intencje ze strony kobiety kontynuował. - Jestem Lann, to jest Dyra. - Druga osoba milczy, ciężko dysząc i świszcząc przez usta. - Crel jest zawalony przez ogromny głaz. Mniejsze odzieliśmy, ale jest nas za mało by dźwignąć głaz. Zapytujemy, pomożecie?

Millorn spojrzał na pozostałych kuszników. - Nie dajcie się zwodzić, to może być zasadzka, nie wiadomo co i w jakiej liczbie może być w tej norze.

Wciąż trudno odgadnąć, jakie wyposażenie mają na sobie postacie lub jak wyglądają. Najbliższą nich jest osoba niewidoma. Reszta widzi sylwetki skąpane ciemnościach i mroku.

Głaz wygląda na spory, przy próbie udźwignięcia go siłowo może skupić się jedna osoba i mieć do pięciu asystujących osób.

Alternatywnie osoba mająca dużą wiedzę o inżynierii lub górnictwie może podjąć się próby wykopania ofiary.

Inne sposoby, także mile widziane.

Alex Tyler · 14-11-2021, 17:07

Kensaika przystanęła, gdy przemówił do niej nieznajomy głos.
— Moje z pewnością są zdrowe, proszę Pana — odpadła szczerze mieszańcowi. — Za towarzyszy jednak nie ręczę. Jednakowoż nie powiem, że są złymi istotami. Zdjęło ich jeno uprzedzenie i trapi lęk zeń wynikający. Tak po prawdzie, to mają ku temu pewne powody, bowiem z jakiegoś powodu wasz rodzaj nie cieszy się dobrą reputacją na powierzchni. Żywię jednak nadzieję, że uda nam się porozumieć i uratować waszego druha.
Zwróciła się niby mimochodem głową w stronę skrytych przyjaciół.

04-11-2021, 01:41	#71
Plomiennoluski Reputacja: 1	Zastanawiał się nad mężczyzną, skoro włodarz miasta miałby po niego kogoś wysyłać, to albo zrobił coś niewyobrażalnego, wyznaczono za jego głowę nagrodę, albo miał lekka paranoje i przerost ego. Zawsze zostawała też możliwość, że to jakieś dawne prywatne zatargi. Wzmianka o znajomości sztuki magicznej sporo wnosiła do tematu. Wydawało mu się, że słyszał coś o płonących stosach, gdy krucjata była jeszcze młoda. Podszedł spokojnie do ogniska i się do niego przysiadł. - No cóż, teraz już jest, chociaż jest ono niewątpliwie odległe i kręte, to jednak już jest. Szukamy zaś wyjścia na powierzchnię z drugiej strony jak wspomniała moja towarzyszka. Kiedy ostatnio widziałeś słońce? Jeśli wolno spytać? – Krasnolud zwrócił się do nich mianem powierzchniowców, co w zasadzie nie mijało się z prawdą. Wskazywało jednak na to, że sam siedział w tunelach od dawna, może bardzo dawna. Sam znał przecież niejednego krasnoluda, który ze słońcem nie chciał mieć nawet nic wspólnego. __________________ Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

10-11-2021, 21:16	#73
Alex Tyler Młot na erpegowców Reputacja: 1	Yoshiko wysłuchała dokładnie Millorna. Nie dziwiło jej, że nie dbał o los miasta. W końcu minęło wiele lat i został z niego wygnany jedynie z powodu posiadanych uzdolnień. Rozumiała jego uraz i ubolewała nad uczynioną mu krzywdą, która uczyniła go obojętnym na cierpienia innych. — Dziękujemy za pomoc — powiedziała Minkaika gdy skończył i zaczął prowadzić drużynę. Kiedy znalazła się w okazałej jaskini z obaloną wieżą, zdziwiła ją reakcja tymczasowego przewodnika na nieznane istoty. — A któż tam jest? Mamy powód, by czynić im krzywdę? — zapytała.

11-11-2021, 09:35	#74
Ranghar Reputacja: 1	- Kundle - wyrzucił z siebie wraz ze splunięciem na ziemię słowo z mocą przekleństwa. Po czym spojrzał zdziwiony na resztę osób. - Powierzchniowcy - cmoknął z dezaprobatą mężczyzna na otaczający go brak podziemnej wiedzy. - To zdeformowani padlinożercy mieszkający w tych jaskiniach, pół ludzie, pół zwierzęta, pół potwory, pół demony. Pozostałości pierwszej krucjaty, która walczyła z demonami przy samej Worldwound, i przedarli się w pościgu za demonami przez wyrwy plenarne do Abyss. Ci co wrócili zwycięsko z demonicznej otchłani założyli rodziny, ale ich dzieci rodziły się martwe lub potwornie zdeformowane. Część została wymordowana przez inkwizycję za pakty z demonami, część zbiegła ze swymi dziećmi pod miasto, a to jest ich spuścizna - kiwnął głową na dwie sylwetki kopiące rękoma w ruinach. Dawne bajki, którymi się straszyło nieposłuszne dzieci w Kenabres nabrały więcej sensu. Bełt między oczy dla kundla to wyzwolenie. - krasnolud chwycił za kuszę i nerwowo czekał na decyzje reszty drużyny. Ostatnio edytowane przez Ranghar : 11-11-2021 o 09:43.

11-11-2021, 10:08	#75
Alex Tyler Młot na erpegowców Reputacja: 1	Minkaika nie wydawała się przekonana. — Przepraszam, ale takie samo przywitanie pragnął Pan i nam zgotować — powiedziała nader uprzejmie, by nie urazić krasnoluda. — A jednak okazaliśmy się stronnikami. Przeto proszę, byśmy wpierw spróbowali się rozmówić z tymi nieszczęsnymi istotami. Nie dbam o to jak wyglądają, albowiem dla niewidomego wszyscy są jednacy. Staram się przez to oceniać innych po wyłącznie po ich słowach i czynach. Yoshiko pochodziła ze szlacheckiej i ultrakonserwatywnej rodziny, lecz zerwawszy wszelkie więzi ze swą przeszłością i bratając się z prostym ludem, pozbyła się większości nabytych w domu uprzedzeń. — Jeśli lękacie Państwo się tych istot, sama mogę ku nim wystąpić i podjąć próbę dialogu. Wy zaś możecie zaczekać tutaj. Jeśli okażą się wrogie, będziecie mieć prawo przyjść mi z pomocą i je ubić. Jeśli jednak się nie mylę, będziemy mogli z nimi porozmawiać w pokoju. Może wiedzą, którędy da radę dotrzeć bez problemu na powierzchnię.

12-11-2021, 22:46	#76
Mag Reputacja: 1	"Kundle" o których wspominał Millorn, były zjawiskiem nie obcym slasherce. Dorastając słyszała, a to szeptem wymieniane opowieści, albo jawnie opowiadane ciemną nocą historie dla wystraszenia dzieciarni. O zmienionych i o splugawionych potomkach. Z jednej strony miała więc pewnego rodzaju lęk, zaszczepiony za młodu przez te głupkowate przypowieści, a z drugiej odrobinę współczucia, bo to byli potomkowie takich jak ona, którzy walczyli przeciw mrocznym siłom i mimo to ulegli splugawieniu. No chyba, że jawnie zawierali konszachty z demonami. Wtedy mieli to na co sobie zasłużyli. Widząc obce sylwetki, Riva od razu wymierzyła w jedną z nich z kuszy. Wymierzyła, ale nie strzeliła. Jeszcze. Więc jak raz zgadzała się z Millornem i najchętniej by puściła bełt między oczy temu plugastwu. Skrzywiła się gdy Higashi stwierdziła, że dogada się z wynaturzeniami. - Jak dla mnie możesz próbować - odpowiedziała kobiecie. - W razie czego będę ciebie osłaniać, jedynie nie stawaj na linii strzału... - dodała, ale to mogłoby być problematyczne z uwagi na brak zmysły wzroku u Yoshiko. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

10-11-2021, 17:01	#72
Ranghar Reputacja: 1	- Tak, prawdopodobnie sytuacja nie jest zbyt wesoła, ale takiego miasta jak Kenabres nie zdobywa się w jeden dzień. Nawet jeśli zaatakowały je demony. – Krasnolud potarł brodę. Był zdziwiony atakiem na miasto, ale nie wyraził żalu po śmierci smoka, ani ubolewania nad losem miasta. - Droga na powierzchnię, co? Jeśli zawaliło tunele z kierunku, z którego przychodzicie to jedyna droga może być na przód w górę. Później dużo zależy od tego, które tunele stoją nienaruszone, a które również zawaliło. Mężczyzna spojrzał na Hargara zastanawiając się nad odpowiedzią, po czym wzruszył ramionami. – Po kilku latach przestałem liczyć. Następnie spojrzał po zgromadzonych osobach w jaskini. - Jeśli zawaliło się wszystko na zachodzie to nic tu po mnie. Trzeba znaleźć nowe tereny na kryjówkę. – Krasnolud przecisnął się w stronę ogniska i zaczął się pakować. Wkrótce drużyna ruszyła w górę za krasnoludem, który przedstawił się jako Millorn. Wspinaczka z rannymi i niewidomymi nie była łatwa, ale po dłuższym czasie udało się pokonać 20 metrów szybu, aby wejść w kolejny tunel. Po 30 minutach wędrówki tunel otworzył się na dużą jaskinię, około 22 metrów wysokości. Cylindryczne formacje skalne wzdłuż ścian wyginają się zdobiąc sufit w łuk przypominający kopułę, ściany i podłoga popękały pod wpływem niedawnych wstrząsów. Pośrodku jaskini stała kamienna wieża, która kiedyś mogła sięgać do sufitu, obecnie zawaliła się osuwając się na bok. Wśród gruzów wieży widać dwie słabo widoczne w ciemnościach humanoidalne sylwetki. Wyglądają na skupione, na powolnym i dokładnym kopaniu w gruzach od dłuższego czasu. Co pewien czas nachylają się ku wykopanym otworom i coś krzyczą, a następnie ostrożnie obserwują co rusz zsypujące się resztki gruzów i wracają do starannego kopania. - Posterunek musiał zawalić się kundlą na głowy, najlepiej wykończyć ich z zaskoczenia póki się nie spostrzegli, że mają towarzystwo. – Syknął z uśmieszkiem satysfakcji Millorn.

13-11-2021, 15:22	#77
Plomiennoluski Reputacja: 1	Wypaczone dzieci krzyżowców, czyż to nie przed tym ostrzegały posągi przy wejściu do tej sekcji podziemi? Pomysł dogadania się z wynaturzeniami nie podobał mu się ani trochę. -Skąd przekonanie, że możesz im zaufać, pamiętasz posągi przy wejściu do tej części? - Powiedział cicho, szykując swoją kuszę do strzału. - Kiedy coś pójdzie nie tak, padnij i się przeturlaj, dasz nam czas na czystą salwę. - Nie powiedział jeśli, był niemalże pewien, że coś pójdzie nie tak, natomiast postanowił poczekać, zastanawiał się, co kierowało kobietą. Może z rozmowy, którą usłyszy, pozna nieco jej motywów. __________________ Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

13-11-2021, 19:52	#78
Alex Tyler Młot na erpegowców Reputacja: 1	Minkaika skinęła głową Reevellien, po czym zwróciła się do Hargara. — Co najwyżej przeczucie ślepej wieszczki, proszę Pana. Nie żadne przekonanie. Lecz bez względu na nie, mym zdaniem nie wypada nastawać na czyjeś życie, póki nie zaznajomi się z zamiarami jego posiadacza. To coście odczytali z hali z posągami pierwszych uczestników krucjaty, nie wskazuje w żadnym wypadku, że te istoty są złe. Najwyżej potwornie zdeformowane przez plugawe moce Otchłani. Za co winy żadnej ponosić nie mogą. Są potomkami dzielnych mężów i kobiet, którzy walczyli w słusznej sprawie i zostali przez to okrutnie doświadczeni, a mimo to, doznawszy odrzucenia miast chwały, dokonali pokornej samoofiary. Odczuwam przez to z nimi pewne duchowe powinowactwo. Jeśli ich sukcesorzy choć po części pozostali wierni cnotom przodków, winni być istotami poczciwymi. Niezależnie od swej ohydnej formy. W każdym razie dziękuję wam za wasze zaufanie i okazaną szansę. Nie będę dłużej zwlekała, idę. Zakończyła mowę i ruszyła powoli w kierunku istot, ostukując sobie laską drogę. Ostatnio edytowane przez Alex Tyler : 13-11-2021 o 20:01.

14-11-2021, 12:26	#79
Ranghar Reputacja: 1	Aravashnial i Anevia poprali pomysł Yoshiko uważając, że warto zaryzykować kontakt z osobami przed drużyną. Tym bardziej, jeśli faktycznie są to potomkowie pierwszych krzyżowców. Horgus przytaknął Millornowi, że takie wynaturzenia powinno się zlikwidować, dla bezpieczeństwa waszego i miasta. Millorn uśmiechnął się na spore poparcie, z aprobatą pokiwał głową widząc wyciągnięte kusze Reevellien i Hargara. -Tak, o tym właśnie mówię. Dopaść ich, nim oni dopadną nas. Minkaika mając wiarę, że dobrze czyni ruszyła naprzód ostukując drogę laską. Zbliżając się w kierunku osób przy gruzowisku jej wyczulony słuch usłyszał trzeci przytłumiony głos spod rumowiska. Dwa kundle usłyszały odgłos zbliżającej się laski, wpierw spojrzały na dziewczynę, później zauważyły resztę sylwetek celujących do nich z oddali. Obie postaci zgarbiły się i przykucnęły, ale nie poczyniły agresywnych ruchów. Męski chrapliwy głos przemówił do Yoshiko z dziwnym akcentem. -Jeśli Twoje intencje są chore, pytamy was o przejście dalej i zostawienie nas w spokoju. Jeśli są zdrowe to może możecie nam pomóc? Jak widzicie, spotkało nas nieszczęście - Mężczyzna widząc dobre intencje ze strony kobiety kontynuował. - Jestem Lann, to jest Dyra. - Druga osoba milczy, ciężko dysząc i świszcząc przez usta. - Crel jest zawalony przez ogromny głaz. Mniejsze odzieliśmy, ale jest nas za mało by dźwignąć głaz. Zapytujemy, pomożecie? Millorn spojrzał na pozostałych kuszników. - Nie dajcie się zwodzić, to może być zasadzka, nie wiadomo co i w jakiej liczbie może być w tej norze. Wciąż trudno odgadnąć, jakie wyposażenie mają na sobie postacie lub jak wyglądają. Najbliższą nich jest osoba niewidoma. Reszta widzi sylwetki skąpane ciemnościach i mroku. Głaz wygląda na spory, przy próbie udźwignięcia go siłowo może skupić się jedna osoba i mieć do pięciu asystujących osób. Alternatywnie osoba mająca dużą wiedzę o inżynierii lub górnictwie może podjąć się próby wykopania ofiary. Inne sposoby, także mile widziane. Ostatnio edytowane przez Ranghar : 14-11-2021 o 12:37.

14-11-2021, 17:07	#80
Alex Tyler Młot na erpegowców Reputacja: 1	Kensaika przystanęła, gdy przemówił do niej nieznajomy głos. — Moje z pewnością są zdrowe, proszę Pana — odpadła szczerze mieszańcowi. — Za towarzyszy jednak nie ręczę. Jednakowoż nie powiem, że są złymi istotami. Zdjęło ich jeno uprzedzenie i trapi lęk zeń wynikający. Tak po prawdzie, to mają ku temu pewne powody, bowiem z jakiegoś powodu wasz rodzaj nie cieszy się dobrą reputacją na powierzchni. Żywię jednak nadzieję, że uda nam się porozumieć i uratować waszego druha. Zwróciła się niby mimochodem głową w stronę skrytych przyjaciół.