Ambulatorium, 15.08.2181 17:45

Ekran komputera medycznego zaczął gwałtownie wyświetlać kolejne karty z wynikami poszczególnych stanów. Francis niemalże dostał oczopląsu (te tanie programy medyczne miały zawsze kłopot z ogólnym podsumowaniem informacji), ale ostatecznie po chwili zaczął już orientować się w oknach skanów. Podsumował je wszystkie i przerzucił na główny profil Purcella.

Pomału przeczytał wszystko co rozumiał, po czym przez komunikator odezwał się do załogi:

- Drodzy państwo, systemy diagnostyczne wykazały, że pacjent jest w stanie wyczerpania psychofizycznego, ma też silne wskaźniki świadczące o odwodnieniu i niedożywieniu i ma biegunkę. Z dobrych informacji, nie ma urazów wewnętrznych, które groziłyby mocno pogorszeniem jego stanu. Szok elektryczny, jaki zafundował mu inżynier Knight i psychiczny, jaki jest najpewniej następstwem katastrofy sprawił, że Purcell znajduje się teraz w śpiączce – może się z niej sam wybudzić za kilka godzin, możemy też podać mu odpowiednie stymulanty – wtedy zajmie mu to kilka minut. Byłbym z tym jednak ostrożny. Nuerodiagnostyka wskazuje, że jego umysł jest naprawdę na granicy traumy, a działania stymulantów mogą spotęgować szok… lub agresję. Teraz najpewniej przydałoby się go nawodnić, kroplówka z solami fizjologicznymi na pewno mu nie zaszkodzi.

Spojrzał na leżące ciało. Tylko przez chwilę Purcella w jego oczach zastąpiła sylwetka ojca.

Nie, ten nie zginie – powiedział głosik z tyłu głowy.

- Pani kapitan – odezwał się ponownie – proszę o podjęcie decyzji co do naszych czynności względem pacjenta. Sugeruję nie wybudzać go teraz i zapewnić mu substancje odżywcze. Wydaje mi się też – tutaj jego głos był mniej pewny siebie – że z powodu wątpliwej jakości stanu psychicznego pana Purcella, dobrze by było, gdyby pozostawał pod nadzorem.