Slan

Cień księżyca
- I był członkiem lotosu. Tego nie można było zaprzeczyć. Pomógł panu, cenił wolność… I miał się opiekować moją córką. Nie znał pan żadnej dziwnej kuzynki? Nietypowej krewnej? Tajemniczej narzeczonej? Cóż, nie wiem co się stało… – tym razem był dziwnie smutny.
- Fajnie, ale ja chcę wiedzieć kim jest ta cała Jorogumo. – zapytała Kuni krzyżując dłonie na piersi.
- Ktoś z przeszłości… Kimś kogo skrzywdziliśmy… ale to nie czas na taką rozmowę… – Asami zaczęła przeglądać nerwowo jakąś teczkę.
Tobio wyszedł przed szereg.
- Bo ja chciałem panią prosić o pomoc w znalezieniu pracy. – zapytał. Sato popatrzyła na niego skonsternowana.
- No bo potrzebuję już odkładać na naukę dla dzieci. A to dużo kosztuje. – tłumaczył.
- Będziesz mieć dzieci? Z kim? – zapytała Kohaku ze zdziwieniem i współczuciem.
- No tak, my będziemy mieć dzieci. Pięcioro. Trzech synów i dwie córki. Najstarszy syn będzie nazywał się po twoim tacie i odziedziczy farmę, którą kupimy, a pierwsza córka zostanie inżynierem i nazwałbym ją po twojej matce… – Kohaku mu przerwała. Położyła mu dłoń na ustach.
- Niby jak będziemy mieć dzieci? – zapytała powoli.
- Przecież jesteśmy zaręczeni. Jak jesteśmy zaręczeni, to się pobierzemy. Jak się pobierzemy, to będziemy… – Nie dokończył, bo Kohaku mu przerywała.
- POSŁUCHAJ – wyciągnęła Kamyk i położyła mu na głowie – Twój tata jest zbyt pragmatyczny, aby nas zaręczać w dzieciństwie – raz stuknęła kamykiem w głowę – Mój tata zbyt ceni wolność wyboru, aby zaręczać swe dzieci w dzieciństwie – drugi raz stuknęła go w głowę – A nawet jeśli nasi ojcowie dostaliby zaćmienia umysłu, i zrealizowali ten pomysł, to nasze matki dałyby im takiego kopa, że mogliby pić herbatkę z Yue – trzeci raz, mocniej, uderzyła kamieniem.
Tobi mrugał kilka razy.
- Wiesz, dwoje dzieci też nam starczy. -stwierdził z powagą.
- AAAAAAAAAAA! – Kohaku wrzasnęła, wyrwała teczkę od Asami, i zaczęła walić Tobiego po głowie.
- Ona ma naprawdę poważne problemy z agresją – Hideki powiedział do Aiko

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija