Była tu nowa. To znaczy nowa z tą drużyną, która zwróciła jej wolność i póki co zaakceptowała ją i przyjęła już do siebie. Mimo, że bardzo długo - być może zbyt długo - radziła sobie sama, stwierdziła, że to może być zupełnie nowy i bardzo interesujący rozdział jej życia. Rozdział przynależności do i bycia członkiem drużyny.

Nie znała ich jeszcze zbyt dobrze i nie wiedziała, jakie maja zwyczaje zachowań w danych sytuacjach. Wiedziała, że prawdopodobnie szybko to wszystko podłapie. Jednak póki co tego nie wiedziała, więc nie chciała się wyrywać przed szereg tym bardziej, że kątem oka zauważyła, iż póki co Hannskjald opuścił broń. Nie uciekło też jej uwadze, że pospiesznie ubierał się w zbroję. Założyła, że lepiej być przygotowanym na potyczkę niż na negocjacje. Negocjacje mogą się udać, ale równie dobrze negocjacje mogą być bardzo krótkie.

Łuk i tak nadal trzymała ręku po udanej prezentacji swoich umiejętności strzeleckich, także nie zamierzała tego zmieniać. Zawsze to już broń w ręku wystarczy sięgnąć po strzały i już. Mimo tego, że była czujna i przygotowana na wszystko co mogło się w każdej chwili wydarzyć starała się wyglądać wyluzowana i nonszalancka. Wiedziała, że to potrafiła, a wielu w przeszłości już nie raz złapało się na ten jej wygląd niewiniątka.