Jeszcze wieczorem Hans poprosił wszystkich o napisanie listów które chcieliby rozesłać. Jego plan był taki, że dwa najpilniejsze listy krasnolud wyśle z pomocą leśnych zwierząt, a pozostałe rozda mieszkańcom Travelay. Chętni do walki Łowcy mieli dołączyć do nich w Longshadow, a w ich miejsce Hans chciał poprosić druidów z Crystalhurst o opiekę nad uciekinierami. Dzięki temu mieliby u boku pół tuzina wyszkolonych żołnierzy, a każdy sojusznik do którego mogli napisać zwiększałby tą liczbę. A biorąc ze sobą magiczną torbę którą dysponowali, mógł też nabrać broni i innych łupów ze zbrojowni w forcie.
Druidzkie przygotowania do drogi trwały długo, ale większość z nich odbywała się daleko poza obozem, na ośnieżonym zboczu klifu. Kiedy już wrócił do nich, ubierając się z powrotem i rozcierając zgrabiałe od zimna ciało, same zaklęcia trwały krócej niż zjedzenie ciepłego śniadania.
Lawina z niechętnym mruczeniem znowu znikła w kieszeni krasnoluda. Przewodnicy obu grup - tej ruszającej do Longshadow i tej wracającej do Travelay - zostali obdarzeni tym szóstym zmysłem omijania gęstwin i ślepych zaułków który zawsze pomagał Hansowi prowadzić ich najkrótszą drogą. Uratowani ludzie z eskortującą ich Laurą przestali zostawiać ślady w śnieżnym puchu, co w założeniu miało im oszczędzić pościgu.
Wreszcie, po odczekaniu aż wszyscy należycie się pożegnają, druid rozegnał towarzystwo na cztery wiatry. No, dosłownie trzy. Magiczne podmuchy które miały im towarzyszyć przez większość tego dnia nadawały lekkości ich krokom, tak długo jak pozostawali wierni kursowi. Sam druid, upewniwszy się że wszyscy poradzili sobie z nagłą zmianą, przemienił się w orła i pomknął jak strzała w kierunku Travelay.