Posiadłość Flanagana, wieczor 16 lipca 1920

Propozycja Jamesa wydała mi się świetnym pomysłem, chociaż nie byłem pewien, czy zdołam przekonać kuriera do jeszcze jednej nocy zwłoki. Nie musiałem sięgać pamięcią do naukowych badań doktora Monaghana, aby wiedzieć, że kluczową przypadłością rasową Murzynów był ich irracjonalny upór nawet w obliczu ewidentnych argumentów. Spodziewałem się zatem, że Jeremy będzie chciał za wszelką cenę pozostać przy swoim oryginalnym planie.

- Goodman sprawia wrażenie bardzo wystraszonego - powiedziałem spoglądając odruchowo w stronę schodów prowadzących na piętro - Już spóźnił się z dostawą o jeden dzień przez ten incydent z aresztem, dlatego będzie go trzeba naprawdę bardzo przekonywać do jeszcze jednej nocy zwłoki.

Przygryzlem na moment wargi wyobrażając sobie sprzeczkę, która miała już niedługo wypełnić irytującym hałasem wnętrze mojej na co dzień cichej i przytulnej posiadłości.

- Użyję wszelkich argumentów, aby go przetrzymać tutaj z książką do jutrzejszego wieczora, ale nie wiem czy on się na to zgodzi, a nie wyobrażam sobie, abym miał użyć wobec tego nieszczęśnika przemocy. Ale jeśli się uda, pojedziemy z tym tytułem nie tylko do pana Yoshidy, dobrze? Przepisałem kilka bardziej intrygujących symboli i oznaczeń, ale nie wierzę, abym sam podołał ich rozszyfrowaniu. Być może ktoś w bibliotece miejskiej w Arkham mógłby nam w tym pomóc…

Przemawiałem ściszonym głosem, bardziej pod wpływem emocji niźli z prawdziwej potrzeby zachowania dyskrecji, wątpiłem bowiem, by ktokolwiek nas w tej chwili podsłuchiwał.

- Lecz musisz wiedzieć coś jeszcze, James - powiedziałem odwracając się w stronę przyjaciela i spoglądając w jego oczy - Mam bardzo złe przeczucia odnośnie tego zlecenia Goodmana. Ktoś, kto postawił mu takie nietypowe warunki odbioru nie może mieć dobrych intencji. Obawiam się, że Jeremy jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie i jeśli mu nie pomożemy, postrada życie.

James uniósł znacząco brwi, toteż pośpieszyłem z dalszymi wyjaśnieniami.

- Chcę mu towarzyszyć podczas przekazania książki - powiedziałem - Nie zamierzam go puszczać tam samego, to zbyt niebezpieczne…

Urwałem w chwili, kiedy drewniane schody zatrzeszczały pod ciężarem ludzkiego ciała. Jeremy Goodman zszedł na parter i skinął nam na powitanie głową stając w progu biblioteki.

- Jeremy, chcieliśmy ci coś zaproponować razem z Jamesem - oznajmiłem zerkając jednocześnie porozumiewawczo w stronę Davisa - James uważa, a ja podzielam jego zdanie, że nie powinieneś dzisiejszej nocy iść na tę działkę. W okolicy dzieją się bardzo niepokojące rzeczy. Dokonano kilku włamań, a w pobliżu kręcą się ludzie o podejrzanej naturze. Ktoś może czyhać na tę książkę i nie mieć skrupułów przed wyrządzeniem ci krzywdy. Chcielibyśmy zatem zatrzymać cię tutaj do jutra, aby zorientować się w naturze niebezpieczeństwa oraz przedsięwziąć kroki mające zapewnić ci ochronę.

Widząc minę Goodmana uniosłem raptownie rękę nie dając mu tym gestem dojść do słowa.

- Wiem, że obawiasz się niecierpliwości swego klienta, ale mam pomysł jak z tego wybrnąć - powiedziałem przywołując na twarz uspokajający uśmiech - Jutro rano zabiorę cię do szpitala w Arkham na badania, które osobiście przeprowadzę. Opowiem wszystkim, że zaraz po przybyciu do mnie doznałeś pod wpływem zmęczenia i negatywnych emocji stanu zapaści emocjonalnej i nie byłeś zdolny do podniesienia się z łóżka. Zaaplikuję ci placebo, aby stworzyć pozory podania lekarstwa, dzięki czemu zyskasz pretekst do jeszcze jednego dnia opóźnienia.

Mistrzu, daj znać czy Jeremy pójdzie na tę propozycję, ewentualnie rzuć na umiejętności Ryana (i może Jamesa, jeśli Elenorsar się zgodzi), aby zwiększyć presję na Goodmana.