Garrus był zadowolony, że natrafił na Kehila i mogli razem coś zrobić. Choć oczywiście to zlecenie, załatwienie jakiś dwóch szczeniaków którzy pobili dziewczynę, nie umywało się do tego, co zrobili ponad rok temu, kiedy załatwili porywaczy córki Mordino. Spodziewał, że może tym razem też będzie chodziło o coś powiązanego z właśnie zamordowanym politykiem. To była przygoda, którą Garrus chętnie wspominał przy kolejnych drinkach, zapominając pod wpływem alkoholu o tym jak brutalna to była robota i o tamtej dziewczynie, którą omyłkową zastrzelili ścigając jednego z porywaczy. On sam zwykle preferował pracę solo, ale miał wrażenie, że Kehil jest jedną z niewielu osób, którym mógł zaufać. Po tamtym zleceniu, kiedy je opijali, Miraluka otworzył się na chwilę i opowiedział mu nawet o swojej przeszłości. W sumie podobnie jak Zabrak musiał opuścić swoje rodzinne strony, gdy zabił przyjaciela opętanego jakimś artefaktem. Ta cała Moc...... tak od tego niezrozumiałego cholerstwa lepiej było trzymać się z dala. Ale Kehil, choć nieco sztywny, był równym i honornym gościem, takim który by nie wystawił partnera, nie?

Garrus spytał się czy detektyw utrzymuje kontakt z resztą tamtej ekipy, jak ten siłacz Reckrew, albo ta śliczna Twi'lekanka Agome, która obcinała tym swoim ostrzem paluszki facetom co nie trzymali rąk przy sobie. Ale wyglądało na to, że nie za bardzo wie gdzie oni teraz są.

W końcu kiedy mieli się już rozstać i iść spać, detektyw otrzymał jakąś wiadomość.

- I co tam? - Zabrak spytał się nieco podchmielonym głosem, spoglądając przez ramię towarzysza. - Jak wiemy gdzie są te dwa dupki, to dam radę ich sprać nawet teraz.