-
Jest jeszcze Stanisław mój brat... - powiedział Stefan.
-
A tak.... To JA. Alchemik z Piastii - ściągał przy okazji rękawiczki zanim wyciągnął w stronę Arsmtronga metalową. Niech chociaż facet uwzględni ewentualne koszty za wgniecenie.
-
Edward, może May Chang czegoś potrzebuje, żeby sobie ułatwić? - wrzasnął młodociany mechanik, że mu się zagłusza. Spojrzał na portret pamięciowy jaki otrzymał. Trzeba było przyznać, że Silnoręki umiał rysować. Stefana zastanawiało czy to jego wyobraźnia, czy kwestia podejścia Armstronga do "twarz pokerzysty", bo na rysunku Aniołek wyszedł z wyrazem twarzyczki jakby czegoś wyczekiwał? Reakcji rozmówcy? Ratunku?
-
Tego dzieciaka szukam, Donie. - powiedział do Leslie, bo uznał, że nie byłoby to w porządku w stosunku do dziewczyny tego ukryć. Nawet jeśli odszukanie tamtego chłopczyka była kwestią kaprysu Stefana.
-
Co to? Jaki słodziaczek! Stanisław zajrzał bratu przez ramię -
Nóź, panie Armstrong, niech pan da jakąkolwiek szansę. Szkoda, żeby takiemu uroczemu malcowi coś się stało.
-To umierać mają tylko te brzydkie?
-Nie to...
-No to ja bym nie miał szansy na przetrwanie. I tak... Rozumiem, że to może być trudne ale może były jakieś plotki, czy co. Mały jest charakterowyy nieco. Kreski na oczy to może makijaż, ale miał takie złociste włosy. Faliste jak Stasiek...
-Że co ja? Że niby mój?
-Ja nic...
-Sao! Ten mały jest za duży, żebym ja był jego ojcem! Zresztą to by było w Piastii.
-Jego oczy były żółtawe. Lub złotawe. To chyba dość niecodzienne.
-A czyli ja nie mogę być ojcem! Ale za to... -spojrzał na Elriców. -
Panowie może podejdą. Może to jakiś wasz krewny. Nie że nieślubny, ale może jakiś kuzyn, czy coś?
-Czy ktokolwiek mówił, że do tej sekty należy złotooki dziecko? Albo co gorsza czy trzyma się blisko szefa tej sekty, panie Armstrong?