| Eromanga sensei
Czyli wiek widowni 13+ i Seinen albo coś się komuś poplątało.
Zaczyna się dość niewinnie. Licealista Izumi jest profesjonalnym pisarzem light novel specjalizującym się w historiach wojennych. Tytułowy eromanga sensei robi za ilustratora, rysując głównie urocze dziewczęta. Podsumowując, mamy tu zdumiewająco normalnego chłopaka i perwersyjne dziewczę uwielbiające damską bieliznę. A potem jest tylko gorzej.
Wydaje mi się, że wszystkie dziewczyny w tej serii pojawiają się na ekranie, by wyznać miłość protagoniście (to jest ok, a motywacja Senju całkiem do rzeczy) lub pokazać swoje majtki jego siostrze. Sorki, ale ja naprawdę nie wiem co mam napisać o pseudofabule tej serii tym bardziej, że bohaterowie zachowują się skrajnie nierealistycznie, a podstawowy dźwięk wydawany przez dziewczyny to słodki kwik, gdy osiągają kolejny poziom upokorzenia. Jak pisałem wcześniej to jest seinen, czyli seria dla mężczyzn miedzy 18-tym, a 30-tym rokiem życia. Przecież chłopaki i faceci w tym wieku jarają się głownie kobietami, nie lolitkami. To co się wyprawia na ekranie to raczej zabawa dla 40-to letnich zboli, jak ja, ale nawet ja w pewnej chwili zacząłem się wstydzić "seansu".
To co tu widzimy to shounen, haremówka i od szesnastego roku życia. Rzekłem.
Gdyby chociaż skupiono się na pracy Izumiego jako pisarza. A skąd, majtki, cycki, stroje kąpielowe i mamrotane wyznania.
Z dobrych stron, grafika bardzo ładna. Muzyka to j-pop, oczywiście.
Ocena 6/10 - szczerze odradzam, chyba że ktoś lubi lolity.
Cheers
__________________
Myśląc nigdy nie doszedłem do żadnych wniosków.
Ale to nie powód by nie myśleć.
Zdrajca, obciąć mu jajca! Tchórz, wsadzić mu nóż! Kiep, pałą przez łeb!
Hejt? Kijem przez grzbiet. |