W czasie gdy kunoichi wyczekiwała nadejścia “gości” pod pokładem toczyło się brutalne starcie, draug natarł na Arabel i pomimo problemów z manewrowaniem w ciasnej przestrzeni pod pokładem wymierzył cios toporem w jej bok. Gdyby nie pancerz cios mógł zakończyć jej żywot ale i tak był dość dotkliwy, wyczuła też coś mrocznego ale oparła się złej sile. Tak jak wielu innych nieumarłych tak i ten potrafił żywić się cudzymi siłami witalnymi…
Dla Kenjiego ciasna ładownia była mniejszym problemem, dzięki latarni Arabel widział swój cel, wypuścił kolejną salwę. Tym razem trzy pociski bez problemu ominęły przeszkody i ugodziły w nieboszczyka, czyniąc poważne szkody.
-
No tak, zdechlak na pogrzebie. Jak w dowcipie. - cięła potwora prawie się potykając i nic mu nie robiąc, a potem uleczyła się.
W tym czasie Hotarubi ujrzała coś czego się nie spodziewała w tych stronach, na pokład okrętu pogrzebowego wspinał się właśnie mały oddział ninja ! Kunoichi nie rozpoznawała barw przezeń noszonych, czyżby jakaś lokalna komórka ?
Żaden z nich nie był przygotowany na powitanie od koleżanki po fachu w postaci pary shurikenów które dosięgły jednego z czwórki i posłały go z powrotem za burtę. Pozostała trójka chwyciła za broń mierząc ją wzrokiem oraz spoglądając na stos pogrzebowy i urnę z olejem ich zamiary były oczywiste.
Dla Hotarubi stało się jasne, że liczy się czas zanim puszczą cały statek z dymem. Miała nadal nad nimi przewagę dopóki nie wlezą na pokład i mają zajęte ręce. Przy odrobinie szczęścia nie widzieli tak dobrze w ciemności jak pół-m Rakasha. Najlepiej wziąć sprawy w swoje ręce, najlepiej w obie!. I z nowo dopracowaną techniką Flurry of Stars. Oby poszły im między oczy.
Pierwszy shuriken śmignął koło twarzy napastnika lecz kolejne dwa sięgnęły celu i po chwili ninja osunął się na pokład, jego kompani szybko otrząsnęli się z szoku jak szybko proste zadanie zmieniło się w małą rzeźnie. Jeden rzucił się w kierunku Hotarubi próbując dźgnąć ją sianghamem lecz ta z gracją uniknęła ciosu, jego kompan rzucił się w stronę stosu pogrzebowego dobywając krzesiwa z wyraźnym zamiarem rozpalenia go.
Kunoichi podjęła się powstrzymania wojownika z oliwą. Jeśli podpalą pokład nie będzie nawet czego zbierać.Rzuciła się z mieczami ku jego plecom.
W międzyczasie Snorri ponownie zamachnął się na Arabel lecz jego topór roztrzaskał tylko jedną z ławek obok niej i przewrócił kilka skrzyń z łupami.
Kenji nie do końca wiedział, co zrobić. Przeciwnik, z którym toczyła walkę Bella wyglądał potwornie… ale wszak była paladynem i raczej powinna dać sobie radę. Z drugiej strony, na górze została Rubi, a nikt nie wiedział, jakim niebezpieczeństwom musiała stawić czoła (choć efekty walki było słychać i pod pokładem). W końcu zaklinacz zdecydował się sprawdzić, co z ninja, wierząc, iż Arabella poradzi sobie z zagrożeniem.
Gdy zobaczył, co się dzieje na górze, zareagował bardzo szybko, rzucając Skrzący pył na tych ninja, którzy jeszcze stali.
-
Hej, ale właściwie co tu się dzieje? Z kim walczycie? - zapytała Bella swych przyjaciół siekąc zdechlaka.
Ostrze wiedzione świętą furią zakończyło plugawą egzystencję nieumarłego łupieżcy choć mogła być to trochę spóźniona kara za całokształt jego życia.
W tym samy czasie zaklęcie Kenjiego skutecznie oślepiło obydwu napastników, co zostało wykorzystane przez Hotarubi która rzuciła się w kierunku tego który chciał rozpalić stos raniąc go dotkliwie mieczem. Trzeba było przyznać, że nie brakowało mu oddania dla swojej misji, skoro nawet ciężko ranny i oślepiony dalej próbował podpalić okręt a razem z nim wszystkich obecnych. To szybko zostało “nagrodzone” kolejnym tym razem śmiertelnym cięciem wakizashi, jego kompan próbował jeszcze na oślep ugodzić ją w plecy lecz z marnym skutkiem.
Hotarubi podjęła się ugodzenia napastnika w brzuch licząc, że pozostanie odsłonięty w napadzie furii.
-
Bo ja chyba przezabiłam Snoriego! Idę na pomoc. - i ruszyła na pomoc reszcie.
Kenji zamachał swoim wachlarzem, tworząc w drugiej ręce pocisk kwasu, którym rzucił w pozostałego ninja. Nie widział większego sensu w marnowaniu na niego magicznych pocisków, sam jedyny i oślepiony i tak już był praktycznie trupem.
Mimo tego pocisk kwasu nie sięgnął celu, choć nie miało to znaczenia bo chwilę po tym Hotarubi wykończyła ostatniego napastnika. W między czasie Arabel próbowała wydostać się spod pokładu lecz nie było to łatwe w tak ciasnej przestrzeni, zwłaszcza wypełnionej łupami z grabieży. Mijając jedną ze skrzyń prawie oberwała w głowę spadającym z góry przedmiotem, oświetlając latarnią ujrzała pod swymi stopami zdobiony ulfeński hełm ze skrzydłami pokryty dokładnymi rzeźbieniami…