Przekonywanie d20= 8 sukces
Arnold
Widać, było, że słowa kupca nie pozostały bez efektu. Ci, którzy zastanawiali się, czy piekło powstania może przenieść się na ziemię wokół Remer częściowo odsapnęli z ulgą. Wszak władycy, o których chodziło, nie mogli być bardziej różni, ale wśród innych Arnold zasiał ziarno zwątpienia. Czy aby na pewno lekko szalony filantrop Oswald, który pobłażał chłopom, był tym, czego te ziemie potrzebowały w tak niespokojnych czasach? Doszło do paru głośniejszych kłótni, ale uzbrojeni, choć lekko podpici strażnicy szybko zrobili z nimi porządek za pomocą pałek i gróźb aresztowania za agitację i podburzanie do niepokojów. Oczywiście żadne z tych zarzutów nie spotkały Arnolda, wszak on tylko wyrażał pozornie uspokajające opinie.
Karl
Szczęśliwie na rozstaju dróg las był wystarczająco gęsty, by rycerz mógł bezpiecznie zająć punkt obserwacyjny wśród zarośli. Choć musiał zrobić to w znacznym pośpiechu, jeźdźcy, kimkolwiek byli zdawali się pędzić na złamanie karku, więc miał na to zaledwie chwilę.
Pośpiech nieznajomych okazał się dla Karla i jego kompanii korzystny. Piątka kislevskich kozaków przemknęła w szaleńczym pędzie, mocno przylegając do szyi zgrzanych stepowych wierzchowców. Przez moment, wśród zamocowanych do siodeł kislevskich szabel i zawieszonych obok nich niewielkich sieci, dało się dostrzec herb margrabiego Rontgena. Gdy przemykali koło ich kryjówki, jeden z nich zwisł z boku siodła, wskazał coś na trakcie i wrzasnął do innych. Słowa porwał wiatr, ale niemal pewnym było, że zobaczył głębokie po nocnej ulewie ślady ich wozu. Z jakiegoś powodu nie skłoniło ich to jednak do zmiany planów, pognali na wprost traktem.