| Ranulus cieszył się porankiem tak długo jak tylko mógł. Starał się nie myśleć o tym co zaszło w nocy. Tek krzyki bólu, jęki upodlenia prześladowały jego umysł. Miał nie lada problemy pozbierać się psychicznie. Dopiero jego ojciec podczas śniadania ukoił skołatane myśli i wspomnienia:
-Pamiętaj synu dla czego to zrobiłeś, pamiętaj by następne pokolenia również to wiedziały. Oni byli jak choroba tocząca umęczone ciało. Trzeba było usunąć zainfekowane mięso. Spójrz na rodzinę, na sąsiadów... Czy oni nie zasługują na godne życie?
Ranulus milczał. Wziął głęboki oddech i gdy skończył się posilać ruszył na farmę sołtysa. Tam wysłuchał Steliosa i jego polecenia. Jakie wrażenia sprawił na nim widok trenujących ludzi trudno określić słowami*To nadal są chłopi, czy już wojsko*. Ruszył wraz ze swymi ludźmi do zbrojowni. Zabrali stąd jedynie dobrze wytworzone skórzane zbroje i ciężkie naramienniki jeśli chodzi o ochronę. Dwójka ludzi zabrała kusze i bełty oraz krótkie noże, natomiast reszta zabrała ze sobą długie włócznie, halabardy. Sam Ranulus nie znalazł dla siebie, żadnej odpowiedniej broni. Już zupełnie sam ruszył do warsztatu kowala. Powitał mocarnego mężczyznę który przed chwilą rozpoczął pracę:
-Witaj, potrzeba mi czegoś specjalnego. Chcę mieć pas dobrze wyważonych noży do miotania i miecz, przede wszystkim miecz taki o ostrym ostrzu. Stwórz dla mnie miecz ludzi z dalekiego kraju, taki o którym opowiadał kiedyś ten zapijaczony trubadur w karczmie... Chyba, że masz coś takiego u siebie?- spojrzał na swego rozmówcę pytająco, czekając reakcji.
__________________
Dobry Polak , to mądry i światły człowiek , otwarty na innych ludzi i inne kultury , ale też człowiek ostrożny , człowiek czujny , mający regał książek , komputer z internetem i Ak 47 na strychu <joke> |