Jedną z nauk, które usłyszała na początku “Pouczeń o dyplomacji” jakie wygłaszał chylący się ku ziemi ksiądz Paolo na plebani kościoła San Giacomo di Rialto było wyrażone dość stanowczo przekonanie, że dotarcie do głównego przełożonego pozwala zwykle popchnąć do przodu sprawy bardziej niż rozmowa z jego sługami. Francisca zmówiła w myślach dwa słowa modlitwy, aby Ksiądz Paolo, o którym śmierć zdawała się zapomnieć, dzisiejszego dnia miał sen spokojniejszy niż zwykle, jako, że nauki jego nie poszły na marne.

Francisca skłoniła się uprzejmie i odpowiedziała na pozdrowienie. Następnie wysłuchała co Auditore miał do powiedzenia i wreszcie w jej sercu zagościła nadzieja, że wizyta nie okazała się bezproduktywna.

Dodała na zakończenie raz jeszcze, aby zachować ostrożność. Nieprzyjaciel ciągle na nich czyhał, możliwe że również w ich własnych szeregach. Francisca z celowo użyła słowa “nieprzyjaciel”, aby powiązać Tryglava z szatanem, co stawiało (dziś wieczorem) Auditore po tej drugiej, dobrej stronie. Nie potrzebowali kolejnych wrogów, a Katedra była równie zagrożona, co oni, a jej możliwości nie pozwalały wystąpić przeciwko Inkwizycji zanim Tryglav nie zostanie pokonany lub znacznie osłabiony.

Francisca spojrzała na Annę i skinęła głową na słowa wampira.
- Ksiądz Biskup obiecał, że będziecie wstanie wskazać miejsce przebywania Żercy. To ma być nasz następny cel.

Planowała wrócić do siedziby, porozmawiać z Rokitą i podjąć usunięcia Ptasznika z szeregów sprzymierzonych z Tryglavem.