Czy wciąż jestem sobą? Pytanie odbijało po głowie jak echo rzucone w głąb wąwozu.

– Niziołki mają łatwiej – odrzekł wzruszając ramionami i robiąc minę jakby właśnie zjadł coś słodkiego. Zapewne zjadł. – Nas chaos nie ima się tak łatwo , może też dlatego że zwykle stronimy od niego – nawiązał bezpardonowo do sytuacji w piwnicy w przeklętym mieście. Doskonale wiedział że nic z tych rzeczy które obecnie przydarzały się Theo oraz Semenowi – nie działyby się gdyby nie ich przeklęty pomysł przywoływania demona na usługi.

- Sporządź… dodatkowe zabezpieczenie przyda się tak czy siak , niezależnie na kim przyjdzie mi go użyć. Nie martw się jak przyjdzie co do czego to najpierw będę próbował cię ratować… zawsze można próbować kuracji zielem haflińskim … albo bieluniem – w tym drugim przypadku to w sumie jak już będziesz nie do życia to i tak ci nie zaszkodzi a mistyczne przeżycia mogą postawić cię na nogi. – zawyrokował radośnie wiedząc że przyjdzie czas i na grzybki w leczeniu upadłego na umyśle pacjenta. Wszak każda próba alternatywnego leczenia dawała choćby znikomą szansę, w śmierci żadnej szansy już nie było.

– Poza tym kapłanki Shaylli potrafią zdziałać cuda, wiesz jako szlachcic, pan na Starych Sadach , przysługiwać Ci będzie najlepsze traktowanie… - a nieco zasępiając się, niczym po zjedzeniu zepsutego orzecha ( niewykluczone że właśnie takiego zjadł) – choć jak przyjdzie co do czego gdzie nawet ja - choć jestem niepoprawnym optymista, uznam że nie ma już ratunku i nadziei to wyświadczę ci ta przysługę. – powiedział twardo, rozumiejąc, że czasem po prostu trzeba zrobić to co należy. - A póki co wiedząc już co wiem, będę mógł cię jakoś osłaniać, wytłumaczyć, jeśli to tylko będzie potrzebne i możliwe. - halfling mógł zapewnić medykowi doskonałe alibi w każdej sytuacji zwłaszcza ze swym darem przekonywania , wiedział że może przyjdzie czas gdy będzie to niezbędne.

Dawno dawno temu zapewne w innej bajce może i pojawiły by się łzy w oczach niziołka. Niemniej nie była to ta bajka ani ten niziołek.