Wszystko wokół było stare. Do domostwa mistrzowie dostali się po śliskich od wilgoci, drewnianych schodach. Otworzyli wysokie drzwi napierając całym ciałem, drewno bowiem spuchło i skrzydła zapierały się o ościeża i siebie nawzajem.

Wewnątrz było zupełnie ciemno. Zachodzące za plecami wędrowców słońce wpadło do pomieszczenia, płosząc robactwo i gryzonie. Blask ujawnił hol, dalej szerokie, łukowe przejście na pokój dzienny. W holu po prawej znajdowały się schody w dół, a po lewej na górę.
Po kształcie i lokalizacji holu można było się domyślać, że dom ma kształt litery „T”. Wędrowcy znajdowali się u zbiegu długiej ściany frontowej, rozciągającej się na prawo i lewo, oraz długiego pomieszczenia przed nimi.

Błysk magii był gdzieś z przodu.