| Pewna myśl przewodnia przewija się przez cały wątek.
Można ją podsumować mniej więcej w ten sposób - to mechanika powoduje, że system można uznać, że zły lub nie grywalny.
Reszta to kwestia osobistych preferencji i fascynacji i zainteresowań.
Jak dla mnie Kryształy Czasu, choć mają interesujący świat, są nie grywalne, bo mechanika jest koszmarna. Tylko, że o tym systemie pamiętają tylko "leśne dziadki".
Podobnie DnD, o ile nie oszukamy w kwestiach mechanicznych lub nie zepchniemy ich na margines, to potrafią być koszmarem.
Z drugiej jednak strony WoD, ten stary rzecz jasna, choć miał banalną mechanikę, to przez komplikacje plotowe i możliwość crossów, a nade wszystko ortodoksyjnych fanów bywał też agrywalny i koszmarny. O ile trzymamy się jednej linii podręczników i mamy wyrozumiałych i wyluzowanych graczy, to sprawa jest prosta. Bardziej skomplikowane i kompleksowe sagi, to wymagające projekty.
Najprawdziwszym koszmarkiem jest dla mnie jednak Shadowrun. Miks fantasy i cyberpunka, po prostu słabo do mnie przemawia i do tego mechanika i miliony k6, żeby cokolwiek ustalić. Przynajmniej w tych starych wersjach.
Grywało się w ten system w dawnych wiekach, ale żeby to miało ręce i nogi, to trzeba było zarówno przerabiać i naginać pod siebie plot, jak i mechanikę.
Z koszmarków wymieniłbym jeszcze Pathfindera. Jak dla mnie, to taki klon DnD, który miał pewne aspiracje, ale skończył jeszcze gorzej niż swój protoplasta. Ani to ciekawe fabularnie, ani tym bardziej mechanicznie.
Muszę jednak zaznaczyć, że grałem w to tylko raz, więc moja opinia nie jest zbyt miarodajna.
__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman |