Cóż, ja podchodzę z innej strony do mistrzowania niż Pinhead.

W skrócie. Sesja jest o świecie który reaguje na poczynania graczy. Nie narzucam rozwiązań, nie forusę fabuły, wszystko w rękach graczy. Scenariusz to nic innego jak lista zachaczek do rozwinięcia w zależności od tego czy gracze chcą nimi podążać czy nie.

Nie zdziw się jak gracze wpadną na coś co jest spoza listy którą sobie wymyśliłeś do scenariusza, a najlepiej scenariusz wyrzuć do kosza. Uwierz mi, i tak ciebie zaskoczą... no chyba, że trafisz na tych co będą chcieli robić po twojemu - rzadkość.

W skrócie, cokolwiek zrobią gracze niech ma konsekwencje. Chcą być bandą zbójów? Super, ale świat będzie na to reagował. Jedni przyjaźnie, inni wrogo, etc. Stawiaj ich przed wyborami moralnymi, przed nieoczekiwaną konsekwencją ich czynów, bądź otwarty na graczy.

Jak zaczną wchodzić na głowę, a pewnie i zaczną, rzuć im coś nieoczekiwanego, bo świat żyje swoim życiem. Odpuszczą quest, będą skutki dla świata i pewnie i dla nich. Czasem niech świat się sam o nich upomni i niech się głowią czemu. Wiesz czasem mogą komuś wdepnąć na odcisk, albo po prostu pokrzyżują komuś plany, albo akurat będą w złym miejscu i czasie. Niech wątki same się kreują... to tylko awanturnicy, a świat jest żywy i żyją w tym stawie większe ryby.

W skrócie, jako MG masz szanse opowiedzieć historię bohaterów w żyjącym świecie. Twoje scenariusze się najpewniej i tak sypną, a próby "na siłę" trzymania ię scenariusza nie mają sensu, chyba, że gracze robią to świadomie i się godzą, ale nie zawsze. Gracze to małe ziarnka piasku na plaży świata, a plaża to morze, to pogoda, to wiatr... piasek się porusza...