Zbliżał się wieczór. Roz bogata o wieści o człowieku ze szramą postanowiła pociągnąć temat dalej. Zmieniła kolejny raz lokalizację i udała się do nocnych spelun w okolicy cmentarza. Jeśli będzie mieć szczęście może uda jej się wypatrzeć jakiegoś gościa z pręgą na twarzy pijącego na umór po wykonanej robocie. O ile oczywiście ktoś mu za nią zapłacił. Jeśli mu nie zapłacił, to może będzie szukał kogoś kto mu postawi kolejkę, żeby mógł wylać żale. Człowiek miał kontakt zarówno z zabójcami jak i ze strażą miejską. Dwa nowe punkty na ich mapie.

Ostatnią wiadomość o miejskich strażnikach miała zamiar przekazać Rudolfowi rankiem. Z tego co słyszała miał on z nimi jakiś kontakt. Łącząc wszystko siecią możliwe, że uda im się odkryć skąd pochodzili zabójcy Alfonsa, a potem daj Vereno, że i dalej. Nie było jednak wątpliwości, że zbliżając się do tych ludzi robiło się coraz bardziej niebezpiecznie dla ich zdrowia i życia. Roz nie miała zamiaru podzielić losu przestępcy, chodząc więc po mieście sprawdzała co jakiś czas, czy nie ma ogona.

Na samym początku jednak postanowiła dobić targu odnośnie ciuchów Alfonsa. Ostatecznie nie mogły one kosztować fortuny. Nie zapytała Rudolfa jak wyglądał przestępca, ale skoro ciuchy miały być droższe to była gotowa zaryzykować kupno jakiś szmat zdartych z przypadkowego trupa. Uzgodniła czas i miejsce. Możliwie ludne i wystarczająco szemrane, aby uniknąć zbyt wielu pytań. Ostatecznie brudne ciuchy to nie nielegalna kaffa przemycona bez podatku, albo przedmioty kultystów. Istniała jednak szansa, że ktoś je niezbyt dokładnie przeszukał i pośród zakamarków kurtki, albo w podeszwie butów zostały jakieś ślady czegoś wartościowego.