Vincenze rozdawał uśmiechy na lewo i pawo prowadząc luźne rozmowy. Panna Barbini dostarczyła mu interesujących informacji, pozwolił więc sobie na dłuższą z nią rozmowę podejmując jej grę. Kto wie, może posłuży mu za przykrywkę? Zapewnił ją, iż jej propozycja oprowadzenia go po zakamarkach posiadłości jest bardzo kusząca i odczekawszy na sprzyjający moment chętnie skorzysta z jej gościnności. Gdy jednak Fausto, który niezbyt go odstępował, przynaglił go do udania się na ich małe spotkanie - obiecując przy tym pannie Donacie, iż odda jej młodzieńca tak szybko jak to możliwe - z wielkim ubolewaniem, iż musi ją opuścić, oddalił się. Zrobił to nieco naokoło, chwytając po drodze smakowitą przystawkę, aż w końcu rozsiadł się w fotelu w towarzystwie pozostałych.

- Jeżeli można wierzyć pewnej trzpiotliwej damie - rozpoczął zdawanie swojej części relacji - powinna być możliwość dostania się na piętro tego skrzydła po kratownicy dla roślin, gdzieś z patio. Może warto byłoby spróbować tej drogi chociaż jedna rzecz mnie zastanawia. Panna wspomniała o odurzających roślinach pnących się po tej kratownicy i zastanawia mnie, czy nie rosną one tam w celach... ochronnych. Nie znam się jednak na tyle na botanice, by móc to ocenić. Wspinaczka też nie jest zajęciem dla mnie. Jeżeli ktoś z panów dysponuje stosownymi umiejętnościami, mógłby spróbować tej drogi.

Przerwał i pogłaskał fretkę, spoczywającą mu na kolanach.

- Mogę też spróbować udać się w ustronne miejsce z rzeczoną damą. Mała szansa, aby udało mi się dostać do skrzydła, ale nieudana próba raczej nie grozi większymi konsekwencjami. Ot odeślą nas poszukać innego miejsca na schadzkę. Innych pomysłów póki co nie mam, ale noc jeszcze młoda i sytuacja może stworzyć się w każdej chwili - zakończył i gotów był wysłuchać wieści od pozostałych.