Szafarz zaproponował wędrowcom skromny nocleg w świątyni.
- Wygód tu może i nie uświadczycie, ale szukających u nas schronienia nie ma obecnie wielu. Fakt, w mieście będzie przez kolejne dni brakowało wolnych łóżek. Jutro rozpoczyna się turniej rycerski, zatem ludzi wszędzie będzie wielu. To, coś Orgofie wziął za wojsko, to poczty przybyłych na zmagania. Rozbijają obozowisko tuż obok pola turniejowego.

Na propozycję pomocy Adolphus uśmiechnął się nieskrywanie.
- Świątynia cieszy się względami Sigmara, mamy ludzi i zasoby, nawet w tych, ciężkich, czasach. Poradzimy sobie bez magii, na pewno – mówił, gestami rąk odżegnując się od pomysłu przyjęcia pomocy.

Cytatom Krugana zakonnik poświęcił krótką chwilę namysłu, ale pokręcił jedynie głową.
- Wzmianka o kimś kulawym jest niejednoznaczna. Nie mamy jednak w mieście szpitala, ani przytułku dla chorych na umyśle. Nasz kaznodzieja jest lepszy w takie zagadki… Pewnie rzekłby, że chodzi jednak o chromę. Wydobywają ją na południe stąd z odkrywek, życiem ryzykując na Nawiedzonych Wzgórzach, ale jak ślepe zapatrzenie górników w zyski połączyć z leczeniem „łuną złotą”? Chyba tylko kometa naszego boga mogłaby takie światło wywołać, tylko jakie wydarzenia zwiastowałaby tym razem?