Podobnie jak Negri również i Tartolini zainteresował się awanturą. On jednak nim cokolwiek zrobił przyglądał się. Awantura skończyć zbyt szybko się nie mogła. Nie miał jednak zamiaru jej tylko podsycać czy gasić. Obydwa rozwiązania były same w sobie skazane na porażkę. Prowadziły do jej rychłego końca.

Tak więc, jak tylko zaczynała się wymykać spod kontroli nabierając na sile łagodził ją. By niedługo potem ją podsycić sprytnie dobranym pytaniem, czy stwierdzeniem, by na nowo ją podniecić. Podobnie było w drugą stronę, załagadzając sprawę..

Był niczym kucharz pilnujący by płomienie trwały na właściwym poziomie by potrawa przecudnej dramy rozwijającej się na oczach wszystkich gotowała się w najlepsze ku wspólnej konsumpcji plotek...

...notując przy tym zachowania, słowa i nastawienia zebranych ku przyszłemu użytkowi. Być może nawet już niedługo ktoś się zdradzi ze swoją tożsamością, albo słowem wspomni o czymś co lepiej było zostawić w cieniu.

Na jego celowniku byli również służący... oni byli bez masek, więc tym lepiej.