Wiśniewski w końcu zaczął gadać z sensem, porzucił chwilowo fantazje o partyzantce nad rzecz pragmatyzmu. Fałszywe dokumenty, dobrze podrobione otwierały szereg możliwości. Mogli bez ryzyka korzystać z hoteli i wypożyczalni samochodów, zaciągnąć szybką pożyczkę w parabanku gdyby pilnie potrzebowali gotówki. Niestety zanim koleżka Wiśni zdążył mu wyrobić prawko albo chociaż dowód osobisty, zostali zatrzymani do kontroli drogowej. Dunin-Wilkosz zdziwił się swoim spokojem. Czuł się jak człowiek, który dowiedział się, że ma nieoperacyjnego raka płuc, ale z jakichś powodów jest pogodzony ze swoim rychłym końcem. Za chwilę gliniarz, o ile nie rozpozna gęby Wiśniewskiego zgodnie z procedurami poprosi go o okazanie prawa jazdy. Jeśli nie jest kompletnym idiotą lub wiejskim jebaką chytrym na wdzięki ryczącej czterdziestki będą ugotowani.
- Spokojnie Karol – szepnął do rudej małpy, kładąc mu dłoń na ramieniu. Chciał uprzedzić ewentualny ruch zdeprawowanego bandyty, który miał za nic ludzkie życie. Prokurator nie miał zamiaru pozwolić by niewinnym ludziom stała się krzywda. Mógł wsadzać ludzi do więzień, ale nie miał zamiaru robić z dzieci sierot, nawet jeśli miałoby to oznaczać powrót za kratki– Wiśnia i Roksana to załatwią.