- Sacrebleu… - sierżant zmełł ledwo dosłyszalnie ciężkim jak kowadło westchnieniem.

Problemy…

- Spokojnie. - rzucił krótko do rekrutów, aby nikomu co durnego do łepetyny nie strzeliło i na tyle głośno, aby usłyszeli Yehammedanie.

Gdy woźnica zatrzymał muły, Renton wstał, aby zeskoczyć z wozu. Zanim to zrobił wzniósł rękę na znak powitania.

Gdyby wszystkie klany pomagały w walce z Pleśnią tyle co Anabaptyści, to kto wie czy Franka już dawno nie byłaby od plugastwa wolna. Stosunki między Świątynią Złamanego Krzyża i Tuluzą były ochrzczone ramie w ramię przelaną krwią i odnawiane odtąd we wspólnej sprawie wydarcia ziemi i ludzi Wynaturzonym aberacjom.

Wojowniczy rolnicy musieli mieć dobry powód, aby wysłać zbrojne ramię klanu tak blisko Perpignanu. Obecność pasterzy Rogatego Byka nie pomagała i lepiej było, aby Ruiz z buńczuczną sforą Mieczy nie antagonizował Orgiastyków. Nienawiść między kultami korzenie puszczone miała głęboko i zimna tolerancja kruchego pokoju łatwa była do zerwania jak pajęczyna.

Kiedy Jehen zaczął nawijać makaron na uszy anabaptystów, to Renton zrezygnował ze schodzenia z wozu i stoi, a jeśli zaczną z przewodnikiem dyskutować, to sobie klapnie ciężko na wozie, niechcący na złość zaprzęgowym mułom.

Broń krótka i długa w pogotowiu.
Dyskretne żurawie na sprzedane krzaczory.
W razie ataku ulubioną zabawką krzyżowców, granat poleci na miotacz.