Waldemarowi nie umknęły słowa i reakcja Rusta. Zmilczał, bo nie było powodu strzepić języka. Niczym za dawnych lat, starego cyrulika dosięgnęła bitwa. W takich sytuacjach pozostawanie w zasięgu artylerii było najgorszym ryzykiem.
Popędził damę i kondotiera od dworku, podążając z nimi. W bezpiecznej odległości, przy studni, skierował do nich dalsze propozycje.
- Może być różnie, może byście, pani, udała się do karawany, dla własnego bezpieczeństwa?
Równocześnie rozglądał się, jaki sabotaż tym razem stał się udziałem teoffeńczyków. Wypatrywał oczy również za Leo, który co rusz darzył go dobrym słowem.
Wieśniacy wychynęli na powrót z domostw. Przy studni zrobiło się gwarno.
Ostatnio edytowane przez Avitto : 28-08-2022 o 10:16.