Torowisko elektrowni pod Blairsville

Stado czworonożnych drapieżników wciąż widać pozostawało w okolicy! Hector poczuł zimny dreszcz, kiedy uświadomił sobie, że mógł wpaść na zwierzęta odpowiedzialne za rozszarpanie jelenia w pojedynkę. Chociaż John i lokalsi zauważyli tylko jednego psa, rzeczywiście w gęstwinie zarośli mogło się ich czaić znacznie więcej.

- John, cokolwiek chcesz zrobić z tym nożem, możesz sobie nie poradzić z tuzinem głodnych bydlaków - rzucił półgłosem Garcia nie ważąc się odwrócić głowy w kierunku drugiego Nowojorczyka - Nie rób niczego pochopnego.

Owijając wokół przedramienia parciany pasek karabinu monter przyklęknął ostrożnie na tłuczniu starego torowiska i przyłożył Springfielda do ramienia spoglądając w kierunku zarośli poprzez szkła celowniczej lunety. Zdziczałe psy stanowiły ewidentne zagrożenie nawet dla czteroosobowej grupy mężczyzn, gdyby ci dali się drapieżnikom zaskoczyć, ale w opinii Hectora ich obecność powinna była zapewnić również profit - w postaci świeżego mięsa. A nagła śmierć jednego z członków stada i huk wystrzału mogły skutecznie przepłoszyć resztę dzikich psów. Czworonogi żyjące z dala od pańskiej ręki człowieka wciąż pozostawały inteligentne i zapewne już dawno nauczyły się identyfikować huk strzałów z broni palnej ze śmiertelnym niebezpieczeństwem.

- Spróbuję jednego z nich ustrzelić - powiedział Hector szukając celu przez lunetę - Miejcie oko wkoło.

Garcia spróbuje zastrzelić jednego z intruzów, ALE tylko w przypadku całkowitej pewności, że trafi. Dystans nie jest krytycznie duży, a celownik zapewne mocno pomoże. Strzał tylko do dobrze widocznego celu, bo amunicja jest cholernie droga i Hector nie zamierza jej marnować.