- To może być jedna z tych górskich panter. Idziesz sprawdzić? Ta część pytania najbardziej zapadłą elfce w głowie.

W sumie dlaczego by nie pójść i nie sprawdzić. Była przecież zaprawioną w bojach i nie tylko łuczniczką. Z drugiej strony było nie było, ale śnieżna pantera była przeciwnikiem, którego nie należało lekceważyć. Davandrell przez chwilę ważyła szanse powodzenia i porażki. Dziewczyna, która to zaproponowała wyglądała na całkiem ogarniętą i odważną tylko czy nadal będzie taka gdy zobaczy szarżującą na nią rozjuszoną panterę. Nie było co liczyć na powalenie tak dużego kota jednym strzałem jednak szanse na powodzenie mogły być całkiem spore.

- Możemy spróbować choć ostrzegam, że śnieżna pantera to całkiem wymagający przeciwnik i należy traktować go bardzo poważnie. Jak powiem, że się wycofujemy to nie ma dyskusji. I nie zapomnij, żeby nawet przypadkiem nie odwrócić się do drapieżnego kota plecami. - Powiedziała elfka.

Rozmówiwszy się z resztą kobiet, które ruszyły w drogę powrotną do obozowiska postanowiły odczekać zanim się oddalą. Na odchodne elfka poprosiła jedną z dziewcząt, że jakby jej towarzysze nie mieli zbyt dużo na głowie to niech niezwłocznie ruszą im na przeciw.

Davandrell miała tylko nadzieję, że nie będzie żałowała swojej decyzji. Na pewno żałowała, że nie było tu Goliego. Jakoś tak przyzwyczaiła się do tego krasnoluda i czuła się znacznie pewniej w jego towarzystwie.