Trach.. głuche uderzenie bicza o skurem poprzedziło jemk orka. „Pszeć raz, pszeć dwa!” krzyczał snotling w ekstazie zamachujonc siem raz po raz. Gemste deszcze niemal doszczentnie zalał jego ubraniu. Oznakowanie kapitajskie pierwszej Snotlińskiej Armii Splufaczy Krula Krowulca I było niedostrzegalne- zlało siem z resztom munduru. Zdradzał go jedynie wierzchowiec- Bydlak, najwiemksza splufa na kulkach w krulestwie. Odlana z najwyższej jakości złomu, miała 4 snoty długości i tylko kilka penknienć wzdłuż. Napend na 4 orki włańcuchowe nadawał jej optymalnom prendkość. Epigobleusz zamachnomł siem biczem po raz kolejny. Bzzzzz… Snotling oniemiał. Czyżby sługus znuw nie naoliwił bicza? Poprawił mocniejszym uderzeniem. Bzzzzzz… Bzyczenie nie ustawało. Bicz zaczom siem wić i nieregularnie pulsować. Bzzz…bzzzzz… Nabrzmiała faktura rozerwała siem na pojedyncze koliste kształty, z kturych wyrastały białawe skrzydełka, coś jakby muchy. Bzzzzzz… Bzzzzz… Bzzzzz…

Epigobleusz wyrwał siem z piemknego snu. Skont tu muchy, spać by dały spanko fajne, a nie tak bezczelnie na mnie siadać bedom. Koniec, zamorduje. Dawać mi je tu. Co to, gdzie wszyscy? Dopiero co tu byli! Poszli… tak beze mnie. Gdzie muj plecak, trzeba szybko gonić ich, może jeszcze ich znajdem. Moment, moment. W kturom stronem? Hmmm, dobra chyba tam. Szybciutko. Mnie zostawić… pfff. Snotlingi parszywe. Chcom chwałem krula dla siebie zakitrać. Nie dam. Tyle ludu tu, z drogi mi tu wszyscy. Przejście zrobić. Dobra, tam som po linie wchodzom. Po linie, tak na gurem… Cinżko. Może by tak zdjonć rzeczy z siebie, w pakunek je zwinonć. Bendzie lżej. Tylko co z nimi. Zawsze wciomgnonć można. Tak, to jest pomysł. W kurtkem zawinem, remkawem zwionsze, tylko czy linu starczy. Hmmm, sprawdzić nie zaszkodzi. Snotling oceni, czy to dobry pomyseł.