lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

**Ketharian** · 20-09-2022, 15:05

Port w Perpignanie, wczesny wieczór 23 sierpnia 2595

Uwięziony pomiędzy dwoma werbownikami Rezysty, młody klanowy żołnierz o przyciętych króciutko włosach nie przestawał się oglądać to na czarnoskórego olbrzyma, to na idącego z drugiej strony szczupłego wysokiego Alpejczyka.

- Nie mogę - powtórzył po raz wtóry zatrzymując się w końcu obok intensywnie cuchnącego petrolem metalowego zbiornika - Regulamin, ja zbyt niski stopniem. Panowie oficyry, naczelny zmiany ciągle w środku, raport spisuje. Jeśli pytania macie, to idźcie do niego, zanim wyjdzie. Ja szacunek do szarż mam i los Franki też dla mnie ważny, ale regulamin to regulamin, nie wolno mi, bo to była wiadomość alarmowa, a dyżurny ją uznał za ściśle tajną. A teraz dajcie przejść, proszę.

W głosie szeregowego wojaka brzmiały przeplatające się ze sobą nuty niepokoju i determinacji, a ta druga była dość silna, aby Renton zrozumiał, że więcej informacji wyciśnie z młodzieńca wyłącznie przemocą.

Spojrzenie sierżanta pobiegło z powrotem w stronę rzucającej coraz głębszy cień wieży artyleryjskiej. Bywał w niej w ramach pełnionych obowiązków dość często, aby orientować się w układzie pomieszczeń i wiedział doskonale jak dojść najmniejszym kosztem czasu do położonego na parterze pokoju radiowego, bez wzbudzania niepotrzebnego zainteresowania stacjonujących kilka pięter wyżej harapów oraz techników nadzorujących bezustannie stan elektrycznych instalacji Kashki.

- Szanujemy twoją powściągliwość, żołnierzu - odezwał się Wilder wciąż przytrzymując radiowca za rękaw mundurowej bluzy - W takim razie mam inne pytanie. Kto poprowadził na morze eskadrę ratunkową? Pięć szturmowców, w tym Gandolfino. To nie jest eskorta dla dhowa z podartymi żaglami.

- To akurat żadna tajemnica - odpowiedział pośpiesznie żołnierz przejawiając czytelną radość z faktu, że może coś wreszcie wyjawić swym ciemiężycielom bez łamania przepisów - Moniteur Legardinier i faucon Durand.

Wilder i Renton wymienili porozumiewawcze spojrzenia, obaj doskonale znali bowiem nie tylko z widzenia obu weteranów klanowej floty.

Cokolwiek zaangażowało w realizację operacji oficerów Bordenoir uchodzących za liniowych dowódców floty Perpignanu, musiało zostać wcześniej bardzo wysoko sklasyfikowane na liście zagrożeń.

- Czy to może mieć coś wspólnego z sąsiadami z Balearów, żołnierzu? - spytał Wilder puszczając w końcu rękaw młodego Franka - Albo z Leopardami?

- Nie mam pojęcia - wzruszył ramionami coraz bardziej zdenerwowany żołnierz - Treść przekazu zna tylko naczelnik zmiany i operator, który ją odebrał, obaj są jeszcze w środku.

Pierwsza próba zdobycia informacji nie została zwieńczona całkowitym sukcesem, ale pojawiła się szansa na jeszcze jedno podejście, tym razem do dowódcy zmiany w sekcji radiowej w wieży. Poproszę o stosowny test - CHA+Conduct albo CHA+Leadership albo CHA+Negotiation albo PSY+Domination albo PSY+Deception, w zależności od wybranego podejścia (grunt, żeby scena fabularna oddawała wyraźnie rodzaj wybranego podejścia do rozmówcy). Dodatkowo masz premię +1k6 za autorytet Rentona oraz - pod warunkiem umiejętnego wkomponowania Konceptu Conqueror w rozmowę - +2k6 za użycie Konceptu właśnie. Powodzenia!

Taras widokowy przy pałacu, wczesny wieczór 23 sierpnia 2595

Krążący ustawicznie pomiędzy dystyngowaną towarzyszką konwersacji, a czarnoskórym olbrzymem, kapitan Demarque znalazł w końcu dość czasu, by stanąć u boku wpatrzonej w morze Anji Durmont. Wymowna cisza zawisła na chwilę w ciepłym wieczornym powietrzu, podkreślona kontrastem toczonych wszędzie wokół ożywionych rozmów.

- Proszę mi wybaczyć zbyt impulsywne zachowanie - powiedział w końcu oficer, odwracając się do szlachcianki i opierając łokciem o kutą z żelaza poręcz tarasu - Dłuższy pobyt w miejscu takim jak Perpignan, na swój sposób niemal równie multikulturowym jak Tulon, zaburza percepcję wyniesioną z uporządkowanego życia w Montpellier. Pani obecność boleśnie przypomniała mi o wyrzeczeniach, jakie musiałem znieść decydując się na wstąpienie do Rezysty, stąd też emocje, które nie licują z godnością Sanga. Raz jeszcze przepraszam, również za fakt, że zmuszony jestem panią pozostawić bez swojej opieki. Służba nie drużba, pewne obowiązki nie mogą zostać pominięte nawet w obliczu tak atrakcyjnej alternatywy jak pani osoba. Muszę wracać do komendantury.

Słuchająca Demarque Anja nie mogła się oprzeć wrażeniu, że coś w jego zachowaniu uległo delikatnej zmianie, że okazywane jej od chwili spotkania pod pałacem zainteresowanie szlachcica nagle przygasło zastąpione zupełnie odmiennym źródłem emocji. I mogła tylko domniemywać, że powodem tego ochłodzenia relacji były niedawne wydarzenia w pałacu, a nie głęboko skrywana uraza i brak aprobaty dla zachowania pani Durmont wobec osoby temperamentnego polańskiego klanyty.

- Jeśli okoliczności będą sprzyjające, chętnie zaprosiłbym panią jutro bądź pojutrze na wspólny obiad. Wyślę gońca do hotelu, aby ustalić szczegóły. A teraz, jeśli sobie pani życzy, mogę wezwać kogoś, kto odprowadzi panią do domu.

Kapitan ewidentnie się śpieszy nie będzie przedłużał pod żadnym względem pobytu na tarasie. Jak pożegna się z nim pani Durmont?

20-09-2022, 15:05	#123
Ketharian Dział Postapokalipsa Reputacja: 1	Port w Perpignanie, wczesny wieczór 23 sierpnia 2595 Uwięziony pomiędzy dwoma werbownikami Rezysty, młody klanowy żołnierz o przyciętych króciutko włosach nie przestawał się oglądać to na czarnoskórego olbrzyma, to na idącego z drugiej strony szczupłego wysokiego Alpejczyka. - Nie mogę - powtórzył po raz wtóry zatrzymując się w końcu obok intensywnie cuchnącego petrolem metalowego zbiornika - Regulamin, ja zbyt niski stopniem. Panowie oficyry, naczelny zmiany ciągle w środku, raport spisuje. Jeśli pytania macie, to idźcie do niego, zanim wyjdzie. Ja szacunek do szarż mam i los Franki też dla mnie ważny, ale regulamin to regulamin, nie wolno mi, bo to była wiadomość alarmowa, a dyżurny ją uznał za ściśle tajną. A teraz dajcie przejść, proszę. W głosie szeregowego wojaka brzmiały przeplatające się ze sobą nuty niepokoju i determinacji, a ta druga była dość silna, aby Renton zrozumiał, że więcej informacji wyciśnie z młodzieńca wyłącznie przemocą. Spojrzenie sierżanta pobiegło z powrotem w stronę rzucającej coraz głębszy cień wieży artyleryjskiej. Bywał w niej w ramach pełnionych obowiązków dość często, aby orientować się w układzie pomieszczeń i wiedział doskonale jak dojść najmniejszym kosztem czasu do położonego na parterze pokoju radiowego, bez wzbudzania niepotrzebnego zainteresowania stacjonujących kilka pięter wyżej harapów oraz techników nadzorujących bezustannie stan elektrycznych instalacji Kashki. - Szanujemy twoją powściągliwość, żołnierzu - odezwał się Wilder wciąż przytrzymując radiowca za rękaw mundurowej bluzy - W takim razie mam inne pytanie. Kto poprowadził na morze eskadrę ratunkową? Pięć szturmowców, w tym Gandolfino. To nie jest eskorta dla dhowa z podartymi żaglami. - To akurat żadna tajemnica - odpowiedział pośpiesznie żołnierz przejawiając czytelną radość z faktu, że może coś wreszcie wyjawić swym ciemiężycielom bez łamania przepisów - Moniteur Legardinier i faucon Durand. Wilder i Renton wymienili porozumiewawcze spojrzenia, obaj doskonale znali bowiem nie tylko z widzenia obu weteranów klanowej floty. Cokolwiek zaangażowało w realizację operacji oficerów Bordenoir uchodzących za liniowych dowódców floty Perpignanu, musiało zostać wcześniej bardzo wysoko sklasyfikowane na liście zagrożeń. - Czy to może mieć coś wspólnego z sąsiadami z Balearów, żołnierzu? - spytał Wilder puszczając w końcu rękaw młodego Franka - Albo z Leopardami? - Nie mam pojęcia - wzruszył ramionami coraz bardziej zdenerwowany żołnierz - Treść przekazu zna tylko naczelnik zmiany i operator, który ją odebrał, obaj są jeszcze w środku. Pierwsza próba zdobycia informacji nie została zwieńczona całkowitym sukcesem, ale pojawiła się szansa na jeszcze jedno podejście, tym razem do dowódcy zmiany w sekcji radiowej w wieży. Poproszę o stosowny test - CHA+Conduct albo CHA+Leadership albo CHA+Negotiation albo PSY+Domination albo PSY+Deception, w zależności od wybranego podejścia (grunt, żeby scena fabularna oddawała wyraźnie rodzaj wybranego podejścia do rozmówcy). Dodatkowo masz premię +1k6 za autorytet Rentona oraz - pod warunkiem umiejętnego wkomponowania Konceptu Conqueror w rozmowę - +2k6 za użycie Konceptu właśnie. Powodzenia! Taras widokowy przy pałacu, wczesny wieczór 23 sierpnia 2595 Krążący ustawicznie pomiędzy dystyngowaną towarzyszką konwersacji, a czarnoskórym olbrzymem, kapitan Demarque znalazł w końcu dość czasu, by stanąć u boku wpatrzonej w morze Anji Durmont. Wymowna cisza zawisła na chwilę w ciepłym wieczornym powietrzu, podkreślona kontrastem toczonych wszędzie wokół ożywionych rozmów. - Proszę mi wybaczyć zbyt impulsywne zachowanie - powiedział w końcu oficer, odwracając się do szlachcianki i opierając łokciem o kutą z żelaza poręcz tarasu - Dłuższy pobyt w miejscu takim jak Perpignan, na swój sposób niemal równie multikulturowym jak Tulon, zaburza percepcję wyniesioną z uporządkowanego życia w Montpellier. Pani obecność boleśnie przypomniała mi o wyrzeczeniach, jakie musiałem znieść decydując się na wstąpienie do Rezysty, stąd też emocje, które nie licują z godnością Sanga. Raz jeszcze przepraszam, również za fakt, że zmuszony jestem panią pozostawić bez swojej opieki. Służba nie drużba, pewne obowiązki nie mogą zostać pominięte nawet w obliczu tak atrakcyjnej alternatywy jak pani osoba. Muszę wracać do komendantury. Słuchająca Demarque Anja nie mogła się oprzeć wrażeniu, że coś w jego zachowaniu uległo delikatnej zmianie, że okazywane jej od chwili spotkania pod pałacem zainteresowanie szlachcica nagle przygasło zastąpione zupełnie odmiennym źródłem emocji. I mogła tylko domniemywać, że powodem tego ochłodzenia relacji były niedawne wydarzenia w pałacu, a nie głęboko skrywana uraza i brak aprobaty dla zachowania pani Durmont wobec osoby temperamentnego polańskiego klanyty. - Jeśli okoliczności będą sprzyjające, chętnie zaprosiłbym panią jutro bądź pojutrze na wspólny obiad. Wyślę gońca do hotelu, aby ustalić szczegóły. A teraz, jeśli sobie pani życzy, mogę wezwać kogoś, kto odprowadzi panią do domu. Kapitan ewidentnie się śpieszy nie będzie przedłużał pod żadnym względem pobytu na tarasie. Jak pożegna się z nim pani Durmont? __________________ Królestwo i pół księżniczki za MG gotowego poprowadzić Degenesis!