| Niedługo po obu mężczyznach przy stole pojawiła się też Sarah, lekko kłaniając się im na powitanie. Również i lekarka nie miała szczególnej ochoty jeść, choć wmusiła w siebie przede wszystkim pożywną zupę, a później popijała pożywny koktajl warzywno-owocowy, by uzupełnić sobie nieco witamin.
Z wielkim smutkiem słuchała wieści Mathew o kolejnych ofiarach zamachowczyń. Ich misja już od początku miała bardzo niepokojące okoliczności, pomijając już sam fakt, że kolejne ludzkie życia zostały przedwcześnie odebrane. A dokonały tego kobiety, którym najprawdopodobniej wyprano mózgi, bo jak inaczej można było nazwać tak bestialskie zabijanie, jak i gotowość do własnej śmierci, a nawet do wysadzenia się.
Przez to z rozczarowaniem Sarah opowiedziała o przebiegu poszukiwań ciał martwych "zakonnic", przede wszystkim o założonej przez obie powabnej bieliźnie, małym tatuażu różyczki u jednej z nich i... niczym istotnym więcej. Poza wnioskiem, że bielizna mogła im służyć do ułatwienia sobie przedostania się do wyższej klasy, niewiele dało się z tego wyciągnąć.
Na koniec wspomniała, że jeśli widzą potrzebę porozmawiania o czymś z kapitanem, to jeśli nie ma innych chętnych, to sama może się tym zająć, jako że już przekonała wcześniej kapitana do zajęcia się całym śledztwem. Powtórzyła też przy wszystkich, że trzeba by się dowiedzieć, jak przedostały się do pierwszej klasy, a tym bardziej stołówki. Poza tym wiele tropów nie przychodziło jej do głowy i patrzyła głównie na Iris, licząc, że doświadczona detektyw wskaże ewentualne dalsze tropy. |