- Nie po mojemu to. Kapłani od razu nas poznają, a ich służba rozniesie wieść po okolicy – odpowiedział Pankraz, prostując i wyciągając ramiona.
Jego broń znów prezentowała się, jak należało. Na zakończenie szmatką otarł też spocone ręce, na których skóra w końcu stygła po podróży.

- Gra pozorów ma sens, jeśli go złapiemy w ciągu góra kilku dni. Inaczej po prostu je stracimy, a sala tortur nie będzie gotowa. Możemy spróbować – podsumował niespodziewanie swój wywód, prężąc muskuły ramion.