S’Ula słuchała z uwagą. Nawet dało się zauważyć jak każde jej oko błysnęło w swoim kolorze. Sto sztuk złota najwyraźniej zaczęło się przed nią wizualizować.
A potem zaczęły się trudności. Wszak nagroda była do podziału. Dziewczyna wyciągnęła przed siebie obie ręce zaciśnięte w pięści i zaczęła po kolei prostować palce.
-...trzy, cztery…pięć, sześć… osiem… - mógł dosłyszeć siedzący najbliżej Galvin mruczenie pod nosem kobiety.

S’Ula miała poważny problem. Wszak monet było sto, ich była piątka, a ona na palcach mogła ledwo do jedenastu doliczyć.

Jeszcze chwilę patrzyła w otwartą dłoń, drugą drapiąc się po głowie.

- Pięć! Ha! - wyrwało jej się gdy olśniła ją myśl, że ma akurat tyle palców przy dłoni ilu członków miały Ogary S’Uli. To na pewno było przełomowe przy obliczeniu udziału każdego z nich. Tyle tylko, że jeszcze nie wiedziała jak to ugryźć dalej.

Gdy potoczyła twarzą po zebranych i zdała sobie sprawę, że inni patrzą na nią, to powoli schowała otwartą dłoń pod stół. Uśmiechnęła się szeroko

- Bierzemy tę robotę. Jutro o świcie chcielibyśmy wyruszyć na tę przesiekę. Rozejrzymy się. Przydałaby się też jaka mapa okolicy, co by zobaczyć gdzie ginęły te kury i krowa.