Nic tak nie przemawia do ludzkich dusz i umysłów, jak złoto. Pankraz przekonał się o tym niejednokrotnie. Nie pomylił się i tym razem, Nie minęła zegarowa godzina, a Rudolf Nirling w asyście swego bratanka stawił się w świątyni Sigmara.

- Oto jestem jestem panie - zakomunikował Jungowi - Wedle życzenia znalazłem antidotum na bolączki owego nieszczęśnika.

Po tych słowach aptekarz, podał Zingowi lepką maść pod nos. Aromatyczna woń rozeszła się po całej celi. Korzenny aromat wypełnił nie tylko całą pomieszczenie, ale również zaatakowała nozdrza obecnych przy całym procederze inkwizytorów.

- Bez obaw - rzekł aptekarz widząc zakłopotane miny sigmarytów - Wonie ostro, ale jeno na niego to działa.

Po chwili Hubert podniósł się i w pełni świadomym wzorkiem powiódł po zebranych w koło niego ludziach.
- To koniec! - krzyknął - Wasze panowanie skończone! Teraz nastanie czas nowego króla. Pokłońcie się, by ocalić swe marne żywota!

Ledwo wykrzyczał te słowa, opadł na poduszkę i jął trząść się niczym ryba na brzeg wyrzucona.