- Pieprzony romantyk - powiedział Miguel pod nosem po tym jak usłyszał wystrzał z broni.
- Ja pierdolę, ona już nie żyje… Za chwilę my możemy nie żyć. Złaź z linii strzału - powiedział młody Miguel bardzo niezadowolony z obrotu sytuacji. Sięgnął po swój ciężki pistolet. Niedawno wydał sporo gotówki na naboje przeciwpancerne. Takie do wyłączania z akcji samochodów w razie pościgu. Bo przecież nie będzie się z nikim strzelał… prawda? Przeklnał jeszcze raz pod nosem.

Zrobił kilka kroków do przodu, przed Hwanga.
- Schowaj się, bo jak mi okrwawisz tapicerkę, to nawet najświętsza panienka z Guadalupe nie uchroni cię przed moim gniewem.

Miguel był szybki. W dużej mierze wynikało to z jego małych rozmiarów. Dlatego też w przeciwieństwie do towarzysza nie miał zamiaru czekać na oklaski.

Potem strzelił dwa razy szybko do klauna.

- Dobra, chowaj się!

Rzucił w stronę koreańczyka i sam szybko puścił się biegiem za jakąś osłonę. Naprawdę nie miał ochoty skończyć rozpuszczony w kwasie. Choć w przeciwieństwie do starszego kolegi miał jeszcze w głowie tyle spokoju, żeby żałować dwudziestu eurodolarów posłanych w stronę klauna.

Gdy już przykleił się plecami do osłony uruchomił komunikator.
- Ganimedes, Cat, Reiko, Marishka - wywołał wszystkich towarzyszy - Jakbyście mogli być ciut szybciej, to będę wdzięczny. Strzelamy się z Bozos.