| -Hasanar tul di uyrin!-Van wyszeptał najciszej jak mógł, po czym skierował wierzchołek kostura ku stworzeniom Elfopodobnym.
Zobaczył jak ostrze stworzenia rozcięło ramię Baileya, który upadł po chwili. Piana poleciała mu z ust, więc Anturasi wywnioskował, że broń była zatruta.
W tym samym czasie rozległ się lekki huk i błysnęło niebieskie światło. Deszcz lodowych igieł spadł na głowy stworzeń Elfopodobnych, zabijając czterech z nich. Niestety reszta uciekła.
Jakimś cudem igły nie trafiły w Fencea ani w wilka.
Nagle wilk okazał się owym Magiem, którego wyczuł w stanie koncentracji i błysnęło światło, które zgasło równie szybko jak się pojawiło. Podczas owego błysku nawet nie zmrużył oczu, by mieć na oku owego czarodzieja. Jego oczom ukazał się wysoki, barczysty mężczyzna, który podszedł do jednego z zabitych stworzeń.
Vanyesh przyglądał się bacznie Magowi, po czym postanowił podejść do nieprzytomnego towarzysza podróży. Przygotował sobie szybkie zaklęcie, które mógłby rzucić w razie potrzeby.
Szedł wolno oraz ostrożnie, gdyż nie wiedział czego może spodziewać się po owym nieznajomym.
Już po chwili doszedł do człowieka i nachylił się nad nim, nie spuszczając z oczu nieznajomego maga.
-Potrafisz się nim zająć? Zlikwiduj tą truciznę, jeżeli możesz. Przeszukiwanie ciał to kwestia drugorzędna, a może szukasz odtrutki... Czemu mu pomagałeś? Czy to ty wywołałeś burzę? Co to są za stworzenia? Są podobne do Elfów...-zasypał nieznajomego.
-No zróbże coś-powiedział, patrząc na nieznajomego. |