Zamek w Bastionie po posiłku
Grupa nowych osadników wniosła w murszejące mury Bastionu oczywiste ożywienie i werwę, których to odludne miejsce nie zaznało od dawien dawna. Rozdzielane rzemieślnikom zadania szybko uświadomiły Grecie jak wiele pracy należało zrobić praktycznie od zaraz, aby zapewnić górskiej sadybie przynajmniej namiastkę bezpieczeństwa. Greta - chociaż obyta z prostym życiem - nie wyznawała się za bardzo ani na robocie domowej służki ani na ciesielstwie, toteż rozpromieniła się skrycie słysząc, że margrabia życzy sobie rozpoznania na okolicznych górach i łąkach.
- Szkoda czasu mitrężyć na powroty do miasta każdego wieczoru, pani - powiedziała półgłosem, kiedy Petra zaczęła rozważać na głos szczegóły wyprawy - Będziemy musieli krążyć tam i z powrotem, szkoda na to zachodu i czasu. Lepiej nam będzie przenocować w jednej ze strażnic. Po drodze możemy poszukać pastwisk i zapolować… jeśli tego sobie zażyczycie, pani.
Młoda łuczniczka nie potrafiła spoglądać Petrze w oczy, wciąż boleśnie pamiętna swoich podejrzeń o bluźniercze praktyki w wykonaniu świeżo upieczonej szlachcianki. Kierując wzrok skromnie ku ziemi Greta skubała zatem rękawy swojej kurtki.
- I jeśli wolno mi coś dodać, pani… skoro niebawem jego miłość będzie wysyłać nową karawanę do Lenkster… może zechciałby margrabia rozważyć za waszą namową sprowadzenie kapłanów Morra i Taala? Wraz z jej świątobliwością panią Yvonne uczyniliby z tej fortecy prawdziwe źródło cesarskiej wiary na cały masyw.
Nie czekając na odpowiedź Petry Greta drgnęła niezgrabnie i zaczęła zbierać swoje manatki szykując się do wymarszu.