Szanowni, z ogromną przyjemnością chciałbym przekazać, że zakończyliśmy pierwszy z trzech aktów naszej wspólnej przygody. Nie zdołałem się oprzeć trawiącej mnie od czasu do czasu żądzy zakończenia tej części swojego rodzaju clifhangerem, ale obiecuję nie trzymać Was zbyt długo w niepewności (przede wszystkim Campo). Postaram się w ciągu następnych kilku dni podliczyć wszystkie zgromadzone przez Was Punkty Doświadczenia, aby dodać je do puli zgarniętej za scenę na szlaku z Pradeshu i być może zainwestować w wykup czegoś fajnego z listy rozwinięć.

Tymczasem jest popołudnie 24 sierpnia, a Wy dotarliście szczęśliwie z powrotem do Perpignanu. Mufasa jest w drodze do portu ciągnięty przez dwa holowniki i eskortowany przez kanonierkę, toteż losem frachtowca nie musicie się już przejmować. Wiecie też, że pojmany na klifie zamachowiec został odstawiony do pałacu regenta pomimo zauważalnego niezadowolenia personelu neolibijskiego konsulatu. Oczywistym jest, że ekipa Assegai podróżująca quadami wróciła do miasta znacznie wcześniej od Was i konsulka Elani od rana jest zaznajomiona z ich wersją opowieści.

Mam teraz prośbę do Aro i 8ARTa o wpis fabularny oraz/lub komentarz deklarujący, co ich bohaterowie zamierzają zrobić w przeciągu czasu od zejścia z pokładu kutra do zajścia słońca. Campo musi się jeszcze uzbroić w cierpliwość, ponieważ post otwierający Akt II - Żar Czerwieni będzie niejako kontynuacją mojego ostatniego posta dla jego postaci. Wpis dla tropiącego zbiegów Nanatara również pojawi się w nowym akcie.

W razie jakichkolwiek pytań nie wahajcie się pisać!